Réttur - 01.10.1934, Blaðsíða 41

valdatökuna streymdu enn þúsundir hundraða inn í
þetta árásarlið, sem að lokum sameinaði innan vébanda.
sinna 2,5—3 milljónir vopnaðra og vel æfðra manna.,
Þetta skýrir til fullnustu, hvílíkur geigvænlegur háski
hlaut að vera nazismanum fyrirbúinn, ef þetta lið snér-
ist til fjandskapar við það vald, sem því var ætlað að
þjóna. Og í sannleika hefir þetta voðalega vopn snúizt
í höndum nazistanna. Þeir höfðu sært fram draug, sem
erfitt myndi reynast að kveða niður. Hin gínandi mót-
sögn, sem í því fólst, að þetta sterkasta máttartæki
nazistaveldisins var orðið að ískyggilegasta háska yfir
höfði þess, varð ekki yfirunnin með öðru en ónýting
þessa tækis sjálfs, upplausn stormsveitanna. En þar með
var mótsögnin aðeins hafin í nýtt og hærra veldi. Til!
þess að bjarga sér frá bráðum endalokum, varð Hitlers-
stjórnin að afneita þeim tilverugrundvelli, sem hún átti
sér í fylgi millistéttanna. Af því að milljónir smáborg-
aranna, sem henni hafði tekizt að hervæða gegn verka-
lýðnum, voru orðnar henni of fráhverfar, neyddist hún
til að hrinda þeim frá sér að fullu og öllu, að spyrna
undan sér þeirri fótfestu, sem hún hafði þó átt sér í
allsherjar upplausn hins borgaralega Þýzkalands.
Enda þótt óhætt sé að fullyrða, að ekki hafi verið um
að ræða neitt skipulagt samsæri af hálfu Röhms og
fylgifiska hans (eins og sést á því, að árás stjórnarinn-
ar kom þeim gersamlega á óvart), er enginn vafi á því,.
að innan Nazistaflokksins hefir átt sér stað all-víðtæk
klíkuskipting og togstreita um völdin. Röhm-klíkan var
andvíg upplausn stormsveitanna og reyndi að færa sér
í nyt óánægju þeirra. Þessir menn óttuðust það, sem
af því hlyti að leiða, að stormsveitunum væri á þennan
hátt hrundið í fang kommúnismans. Vissulega voru það
skoðanir sumra hluta þýzka auðvaldsins, sem túlkaðar
voru fyrir þeirra munn. Hitler þótti aftur á móti ráð-
legast að beygja sig skilyrðislaust fyrir kröfum stór-
iðjukónganna og fjármálaauðvaldsins, jafnvel þótt það'
kostaði síðustu tætlur hinnar marghrjáðu nazistastefnu-
137