Réttur - 01.10.1934, Blaðsíða 38

Mnu versta af þessum æfintýramönnum í stjórnarsessi
Þýzkalands. Virðing sú, sem þessi stjórn kunni að eiga
sér meðal sumra ríkja, er hugðu á hernaðarbandalag
við Þýzkaland, hlaut að verða að engu, þegar svona
.greinilega kom í ljós, hversu fallvalt, gerfúið og gagn-
sýrt af klíkuskap og sundurþykki nazistaalræðið var
orðið.
2. júlí lét Hitler kalla saman ríkisþingið, til þess að
sýna hæfileika sína í sérgrein nazistanna: samningu
aftúrvirkra laga. — Hitler lætur lífláta nokkur hundr-
uð manna. Síðan lætur hann „ríkisþingið“, sem skipað
er af honum sjálfum og stofnsett með kosningasvikum
og ofbeldi, samþykkja lög, er heimila honum þá glæpi,
sem hann er búinn að drýgja tveim dögum áður.
Á þingfundinum 2. júlí heldur Hitler ræðu, þar sem
hann þykist ætla að gefa landslýðnum skýrslu um undir-
rót atburðanna. Þar lýsir hann vel undirbúnu samsæri,
sem Röhm og aðrir hinna myrtu nazistaforingja hafi
undirbúið gegn stjórninni, í því skyni að steypa henni
og taka síðan völdin í sínar hendur. Von Schleicher átti
að hafa staðið í sambandi við erlend ríki og rekið víð-
tæka landráðastarfsemi. Yfirleitt átti að telja mönnum
trú um, að þarná hefði „afturhaldið“ verið á ferðinni
og reynt að svíkja þjóðina í hendur erlendu valdi, en
Hitler og hans klíka hefði með fádæma hugprýði og
stjórnkænsku komið í veg fyrir, að þær ráðagerðir
tækjust, og þannig bjargað þjóðinni frá yfirvofandi
ógæfu.
Miklu fróðlegri en slíkar reyfarasögur voru afhjúp-
anir Hitlers sjálfs á hinni ótrúlegu spillingu, sem þró-
azt hefir í herbúðum nazistanna. Allur heimurinn vissi
að vísu um sóun nazistabroddanna á ríkisfé, um svallið,
drykkjuskapinn og ólifnaðinn, sem meðal þeirra hafði
viðgengizt. Þó mun að minsta kosti mörgum af áhang-
endum Hitlers hafa hnykkt við, er þeir heyrðu af munni
Hitlers í ríkisþingræðu hans, af munni Göbbels í þýzka
útvarpinu, hversu ótrúlega víðtæk þessi spilling hafði
134