Réttur - 01.10.1934, Blaðsíða 46

Kosningarnar 19. ág., sem eru auðvitað, af undan-
töldum ástæðum, engan veginn rétt mynd af hugarfari
þýzkra kjósenda, sýna þó ótvírætt minkandi fylgi fas-
ismans. Mest hrakar þessu fylgi að sjálfsögðu meðal
framsæknustu stéttar þjóðfélagsins, meðal verkalýðsins.
1 sumum iðnaðarborgum komust nei-atkvæðin upp í
20—25 % !
Sovétríkin og Þjóðabandalagið.
Þegar jafnvægi var aftur komið á í heiminum eftir
heimsstyrjöldina, þegar sigurvegararnir stóðu með
byssustinginn við barka hinna gersigruðu miövelda,
á meðan rússneski verkalýðurinn, sem brotið hafði af
sér álagaviðjar auðvaldsskipulagsins, var enn þá byrj-
andi og lítilmagna, þá var Þjóðabandalagið stofnað til
verndar og viðhalds þessu jafnvægi. Þýzkaland hafði
um stundarsakir orðið að lúta í lægra haldi, en land
með þvílíkum þróunarskilyrðum gat áður en varði
vaxið sigurvegurum sínum yfir höfuð, ef ekki væri
verið á verði og kné látin fylgja kviði. Og öll Evrópa
nötraði af ótta við hina vaknandi stétt í austurheimi.
Bolsévisminn bauð af sér jafnvel enn þá ægilegri
háska ,en endurvopnað Þýzkaland. Hið göfuga hlut-
verk þessa „bandalags þjóðanna" var nú það, að
tryggja gersamlega kúgun þýzku þjóðarinnar og að
undirbúa aleyðingarstríð á hendur rússneska verka-
lýðsríkinu.
Þegar úlfarnir eru kviðfullir, geta þeir vel komið sér
saman. Á meðan stórveldin gátu í næði blóðsogið
Þýzkaland, arðrænt nýlendurnar og skipt upp á milli
sín auðæfum kínyerska flæmisins, fór allt fram með
sæmilegri friðsemd. Þá var gullöld Þjóðabandalags-
ins, sem gegndi einnig þessu hlutverki sínu með góð-
um árangri. Á þessum grundvelli tókst heimsauðvald-
inu til bráðabirgða að festa sig í sessi.
En ríkjasambræðsla Versaillessáttmálans gat ekki
átt sér langan aldur á tímabili landránssfefnunnar,.
142