Réttur - 01.10.1934, Blaðsíða 45

ðkoðunum sínum, hefir þó orðið nazismanum hið þarf-
asta verkfæri. Þessi gamli afturhaldssami hershöfðingi
og stórjarðeigandi var í augum borgarastéttarinnar
nauðsynlegt andvægi gagnvart hinum „plebejisku fígúr.
um“ Hitlers og kumpána hans í stjórnarstöðum Þýzka-
lands, hann varpaði á stjórnarfarið þeim fyrirmannlega
svip, sem æfintýramannastjórnina skorti. Hins vegar er
það gersamlega í anda nazismans, að gera hinn aftur-
haldssama junkara að þjóðardýrlingi, að bregða upp fyr-
ir þýzka æskulýðnum sem eftirsóknarverðustu fyrir-
mynd þessum andlausa stríðsdýrkanda.
Hitler er orðinn ríkisforseti. Úr því að ekki þótti ann-
að tiltækilegt en að láta til málamynda fara fram kosn-
ingu á forsetanum, var engum af nazistaleiðtogunum
öðrum en Hitler trúað til að hafa enn nægilega öflugt
fylgi til að hindra það, að kosningaúrslitin yrðu skandali
fyrir þýzka fasismann. Allt það, sem þetta aðaltromp
nazistadómsins á enn eftir af fylgi meðal landslýðsins,
ásamt hinni blóðugu skipulagsbundnu kosningakúgun,
nægði þó ekki til að koma í veg fyrir, að 12 % allra kjós-
enda segðu nei eða gerðu atkvæðaseðla sína ógilda. Af
rúmum 43 milljónum, sem atkvæði greiddu, sögðu 38
milljónir já, en 5,1 milljón sagði nei eða gerði seðla sína
ógilda. Við þjóðaratkvæðagreiðsluna 12. nóv. 1933 voru
af álíka mörgum greiddum atkvæðum 40,6 millj. já-
atkvæði og 2,85 millj. nei-atkvæði eða ógild. Hinum and-
fasistísku atkvæðum hefir því fjölgað um nærfelt helm-
ing á þrem ársfjórðungum. Hér við bætist, að tvær
milljónir greiddu alls ekki atkvæði. Þegar tillit er tekið
til hinnar skipulögðu kosningasmölunar nazistanna og
hótana þeirra um það, að hver sá, sem heima sæti,
skyldi skoðaður sem landráðamaður og leikinn sam-
kvæmt því, má fullyrða, að þessi tala jafngildi því nær
eins mörgum nei-atkvæðum. En eftir er aðalatriðið:
Þessar tölur eru teknar eftir fasistunum sjálfum, sem
gátu án nokkurs eftirlits sniðið þær til eftir sínum
þörfum.
141