Skinfaxi - 01.02.1937, Qupperneq 44

44
SKINFAXI
II.
Hver efast um það, að verið geti eins mikið og gott
mannsefni i Nonna litla, syni atvinnulausa verka-
mannsins, eins og í Sigga jafnaldra hans, syni efn-
aðs manns með góða atvinnu? Það er óséð mál og
framtíðarinnar einnar að skera úr því, hvað úr þess-
um mannsefnum vinnst. En það skiptir samfélagið
miklu. Það á að njóta þeirra heggja og það á sína
fiamtiðardrauma bundna við þá báða jafnt. Það veit
þetta og viðurkennir það, með því að reisa skólahús
og kosta fræðslu fyrir báða jafnt, og krefjast þess
af báðum, að þeir njóti þess vaxtar, sem þetta veitir.
Hvaða vit er svo i því, að hið sama samfélag viti
af því með aðgerðalausu kæruleysi, að kyrkingur
komi i Nonna litla, svo að hann geti ekki mannazt
eins og honum ber, vegna þess, að atvinnuleysi pabha
hans skammtar honuin ol’ litla og fjörefnasnauða
fæðu? Eða að hann hafi ekki nema hálf not af skóla-
verunni sinni, af því að hann vantar nauðsynlegar
bækur og efni? —- Með skólaskyldunni leggur sam-
félagið á Nonna litla störf, sem eru starfsþreki hans
nægileg. Og hæði það og hann hefir bezt af, að hann
leysi þau vel af liendi. Það starf á að nægja til þess
að hann fái allt, sem hann þarf lil vaxtar og við-
halds lífinu. Hvaða vit er þá i að láta það viðgang-
ast, að hann sé þrælkaður um skör fram, við að
sendast í búð eftir skólatíma, bera út blöð í myrkri
og illveðri á kvöldin, eða vinna önnur slík verk, á
meðan menn, sem komnir eru á vinnualdur, ganga
aðgerðalausir? — Starfið í skólanum og í sambandi
við hann nægir hörnunum til 14 ára aldurs. Þau eiga
ekki að taka vinnu frá öðrum, sem eldri eru. Og at-
vinnuleysi aðstandenda þeirra má ekki verða til þess,
að á þau sé lagt meira verk. tJr því verður að bæta
á annan hátt.
Skylda samfélagsins að sjá öllum þegnum sínum