Skinfaxi - 01.02.1937, Qupperneq 45

SKINFAXI
45
fyrir nægilega arðberandi atvinnu til að framfleyta
sér og sínum, hlýtur að vera hverjum liugsandi manni
efalaus. f landi, sem hefir jafnmikið um björg og
brauð og jafn gífurlega mikið af óunnum verkum og
óhagnýttum auðlindum og land vort hefir, virðist
vera fullkomið sleifarlag, að samfélagið sé þessu
ekki umkomið. — Úr þvi vandræðaástandi, sem nú
er, verður þó sennilega ekki bætt á skömmum tíma.
En á meðan má það eklci viðgangast né vera þolað,
að afleiðingar af atvinnleysi feðranna komi fram á
börnunum, eins og það gerir nú víða. Til þess að
koma í veg fyrir það þarf löggjöf um þessi atriði:
1. Að barnaverndarnefndum sé skylt að sjá um
það, á kostnað viðkomandi bæjarsjóðs eða lirepps-
félags, að atvinnulausar barnafjölskyldur hafi heil-
næm liúsakynni og að smábörn þeirra liði engan skort
í aðbúð né viðurværi.
2. Eftir að skólaaldri er náð (7 ára) liafi börn
atvinnulausra framfærenda fæði og fatnað frá skól-
unum, og sé enginn ölmusubragur á þeim útlátum.
3. Skólarnir sjái sömu börnum fyrir bókum, rit-
föngum, vinnuefni og öðrum skólanauðsynjum eftir
þörfum.
4. Yfir sumartimann, meðan skólarnir starfa ekki,
sé börnum atvinnulausra framfærenda (og öðrum
börnum, er þurfa) séð fyrir hollum dvalarstað með
heppilegu viðfangsefni utan bæjanna. T. d. við snún-
inga „í sveit“, eins og nú er títt, eftir því sem þörf
kallar á það, eða þá í tjaldbúðum og skálum úti á
viðavangi, þar sem skityrði eru til að vinna að skóg-
græðslu og ýmiskonar ræktun, auk matreiðslu og
þjónustubragða fyrir sjálf sig, undir hæfri stjórn.
5. Ráðning barna til launaðrar vinnu sé bönnuð
þann tima árs, sem skólar starfa, og því aðeins leyfð
aðra tíma, að eigi sé kostur unglinga yfir 14 ára til