Skinfaxi - 01.02.1937, Síða 92

92
SKINFAXI
þenna dag að ræða og hann einan, svo sjálfsagður var hann..
Það er vitað að sál fjöldans er ekki altaf vakandi; miklu
fremur sefur hún oftast nær, en hrekkur svo upp við liáværa
bresti og máské sofnar ekki strax aftur.
Það er þetta, sem við ætlum að gera með baráttudaginn, að-
gera gný, svo að allir vakni, opna augu ungra og gamalla
fyrir stefnumálum ungmennafélaga, útbreiða félagsskapinn,
kynna starf hans og stefnu og koma okkur í beint, ákveðið
samband við umheiminn. Á þeim degi vinnum við sérstaklega
að sameiginlegum áhugamálum allra ungmennafélaga, og hvert
félag gerir öflugt átak að sínum sérmálum heima fyrir.
Á þeim degi vita öll ungmennafélög hvert af annars bar-
áttu, og finna sig hafa styrk af því, að vera í einni heild, sem
öll stefnir fram og sem ekki er hægt að rjúfa.
Það er ekki vandi fyrir ungmennafélaga, að gera þenna
dag eftirminnilegan. Þau berjast fyrir og hafa á stefnuskrá
sinni öll þau umbóta- og menningarmál, sem nú eru efst á
baugi með þjóðinni. Þau hafa skilyrði til að taka upp hvert
það mál, er horfir til bóta, og þau hljóta að standa sem vörð-
ur fyrir frjálsan félagsskap, frið og lýðræði i þessu landi.
Ungmennafélög geta ætíð haft krafta til þess að halda slik-
um degi uppi, og gæti hanií einmitt orðið hvatning til þess
að kalla krafta félagsheildarinnar fram og nota þá.
Að sinni vil eg ekki fara út i smáatriði um tilhögun dags-
ins, en hún hlýtur að verða með ýmsu móti hjá hinum ýmsu
félögurn. Sný eg mér að því, hvers vegna 17. júní er hinn eini
sjálfsagði dagur sem baráttu- og hátíðisdagur ungmennafélaga.
17. júní er í hugum íslendinga baráttu- og frelsisdagur, og
í rauninni hefir U.M.F.f. helgað sér hann áður, en það var á
hundraðasta afmælisdegi Jóns Sigurðssonar, þegar U.M.F.Í.
hélt sitt fyrsta leikmót á iþróttavellinum í Reykjavik, það mót,
sem Allsherjarmótin telja aldur sinn til. Ungmennafélagar
munu ekki keppa við íþróttasamband íslands um daginn, þar
sem áhrifa þess gætir nær eingöngu í Reykjavík, heldur stoða
að því, að helgi dagsins færist út um allt land, og um það
munu allir vera sammála, að enginn félagsskapur standi nær
því, að helga sér afmælisdag Jóns Sigurðssonar en einmitt
ungmennafélögin, og ungmennafélagar verða aðeins að óska
þess sjálfum sér til handa, að þeir megi gera minningu þjóÁ-
hetju vorrar þann sóma, að vera vel á verði í baráttu þjóð-
arinnar inn á við og út á við.
Um siðasta lið tillögunnar vil eg segja jmð, að merkiasala
tíðkast nú á öllum þeim dögum, þegar unnið er að málum
einhvers félagsskapar, og virtist þvi ekki úr vegi, að U.M.F.f.