Andvari

Volume

Andvari - 01.10.1960, Page 44

Andvari - 01.10.1960, Page 44
234 WILLIAM IIEINESEN ANDVAKI hafa hraðan á, hlífðarklæddir menn börSust út í myrkriS meS smíSatól, Ijósker og kaSla. Strange stýrimaður fór fyrir þeim, grimmúSugur á svip eins og villi- maSur. í sæmilegu veSri hefSi þessi viðgerS verið smámunir einir, en nú varð hún eins og löng og tvísýn orusta við jötna; tveir af áhöfninni mundu hafa farið í sjóinn, ef stýrimaður hefði ekki verið svo forsjáll aS láta binda þá við vinduna með sterkum köðlum. Þegar Strange kom upp í brúna eftir frækilegan sigur, stóð skipstjórinn þar og hrosti ánægjulega í kampinn eins og hans var vandi. — Að hverjum skollanum er skipstjórinn að hlæja, spurði stýrimaðurinn vonzkulega. — Er ég að hlæja? sagði Thygesen og skellihló. Stýrimaður skundaði burt og tautaði orð eins og bandvitlaus og ábyrgðarlaus. — Jú, það er allt í lagi með yður, Strange, sagði skipstjóri og virtist berjast við nýtt hláturs- og linerrakast. Niðri í farþegadeildinni ríkti nú orðið fullkomið neyðarástand; margir farþeganna höfðu ekki lengur þrek til að halda sér í bríkur og stokka, heldur köstuðust um káetugólfið og fengu högg og kúlur og hrufluðust til blóðs eða féllu í öngvit. Konur og börn voru meS háahljóðum af hræðslu. Og það var ekki ástæðulaust. Brytinn, þjónninn og skipsdrengirnir urðu að skerast í leik- inn og hjálpa jómfrúnum, sem sáu ekki út úr annríkinu. Og þegar verst gegndi fékk María þrautir aftur. Frú Davidsen var við öllu búin og lét hana fara í rúrnið; en stúlkan var þrákelkin og dreif sig fljótlega á fætur aftur. Uppi í reyksalnum klofuðust salhetjurnar fjórar á stólum sínum og létu miðnæturstundirnar líða. Vindlareykurinn hnyklaðist milli staðfastra ljóspera í loftinu, ýmist kyrr eða hann hringsólaði makindalega, eins og honum kæmu ólætin í skipinu ekkert við. Klukkan á þilinu var stönzuð, tíminn hafði numið staðar og komst ekki úr sporunum; geigvænleg stundleysa ríkti í auðum upp- lýstum salnum, en geyjandi vargar ragnarökkurs yggldu sig og hrinu ofboðs- lega í hafmyrkrinu fyrir utan. Balthazar var hættur að syngja sálmana; hann sat kyrr og naut þess að reykja vindil sinn. Idann sagði, að nú væri röðin komin að skáldinu að skemmta samkvæminu. Það fannst lækninum líka, og það var ekki eftir Einari Bene- diktssyni að bregðast góðum bókmenntaþyrstum löndum sínum. Hann tæmdi glasið, lokaði augunum svo sem til að rifja upp efnið og hóf síðan með mildri hrærðri röddu að flytja hinn mikla óð sinn til útsævarins, hins almáttka, sem er vagga hfsins og gröf. oo D D

x

Andvari

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.