Andvari

Årgang

Andvari - 01.10.1960, Side 60

Andvari - 01.10.1960, Side 60
250 RAGNAR JÓUANNESSON ANDVART sveitabýlum, taldi sig fá með því betri færi til að kynnast menningu og atvinnu- háttum, enda athugaði hann allt slikt af gaumgæfni. Ég vildi helzt velja okkur dvalarstað í Norðurárdalnum, í grennd við Hreða- vatn, þar sem náttúrufar er fjölskrúðug- ast: eldvarp, hraun, vatn, kjarr, skógur, laxár, fossar og tigin og margbreytileg fjöll. Leitaði ég því til gamalla gestgjafa minna, Þorbjarnar bónda Ólafssonar á Hraunsnefi og Guðnýjar konu hans. Þar gisti ég jafnan á jólaleyfisferðum vestur í Dali. A Ilraunsnefi var ekki stórbýli, en snyrtiheimili og skemmtilegur heim- ilisbragur, hjónin bæði gjörvulegt fólk, áttu föngulegar dætur, voru kát og gest- risin, einkurn var Þorbjörn bóndi ann- álaður fjörmaður. Þarna leitaði ég skáldi mínu gistingar og var hún auðsótt, og reyndust þau Hraunsnefshjón viðtöku- Ijúf eins og fyrri daginn. Undi Auden sér þar svo vel, að hann kom þangað aftur síðar um sumarið, þegar félagsskap okkar var slitið. Hefði ég varla getað fundið heppilegri gististað handa hon- um í upphafi ferðar, frjálsleg framkoma heimilisfólksins féll honum sérstaklega vel í geð. Það kom í ljós strax fyrsta kvöldið, að okkur Auden greindi mjög á um það, hvernig verja skyldi sumarkvöldunum. Ég hafði gert mér rómantískar vonir um að reika úti í guðs grænni náttúrunni í fögru umhverfi undir sólarlag, en hús- bóndi minn tók því víðs fjarri, kvaðst engan áhuga hafa á náttúrunni eftir kvöldmat og vildi spila. Mátti ég standa í því kvöld eftir kvöld að útvega honum spilafélaga. Einkum sóttist hann eftir félagsskap unglinga og vikli hafa sem flesta við spilaborðið og þótti hið mesta mcin, þegar kveðja þurfti kvenfólk og hörn frá spihim til að sækja kýr og mjalta. Var stundum crfitt að fá spilafólk, því að sveitafólk stundar lítt spilamennsku um hásláttinn, en oftast tókst þetta þó fyrir þrábeiðni Audens og löngun fólks- ins til að gera gestinum til geðs. Ekki vildi Auden spila bridge — eða wist eins og Phileas Fogg, heldur rommy, alltaf og ævinlega. Fæstir kunnu spil þetta, en hann var mjög þolinmóður við útskýring- ar, og varð ég að taka við, þegar mál- leysið bagaði hann, enda er rommy síðan eina spilið, sem ég kann sæmilega! Auden lék á als oddi við spilaborðið, vildi helzt græða, og emjaði, þegar hann tapaði, cn það var siður hans, þegar eitt- hvað gerðist honum mótdrægt í daglegu lífi. (Þess vegna eru orðin ,,emjandi skáldið" í þýðingu Magnúsar Ásg. (sjá hér að framan) einkar viðeigandi, og geri ég þó tæplega ráð fyrir, að Magnúsi hafi verið kunnugt um þennan óvanda Audens (í frumtexta stendur: . . . ,,and again the writer runs howling to his art.“)). Á daginn vorurn við rnikið úti við. Þetta var á túnaslætti, og fvlgdist Auden með störfum fólksins með athygli, lang- aði jafnvel til að taka þátt í þeim. Fékk hann lánaðan hrífustcrt hjá Þorbirni bónda og fór að raka úti á bæjarhól. Ekki mun heimilisfólkinu hafa þótt heyskapar- tilburðir skáldsins til eftirbreytni, því að hann hélt báðum lófum ofan á hrífu- skaftinu, en ekki hvorum á móti öðrum eins og siður er. Varð hann því að standa kengboginn við iðju sína og tók engar leiðbeiningar til greina, þctta fannst hon- um þægilegast. Við fórum margar gönguferðir um ná- grennið, allt saman eftir hinni gullvægu reglu Audens: „Mér þykir gaman að ganga — bara ekki of langt.“ (L. f. I-, 102). Við gengum á Grábrók, upp í hlíð, kringum Hreðavatn og rerum út í hólm- ann. Skoðun náttúrunnar var Auden sýni- lega ekki eins leið og hann lét, og

x

Andvari

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.