Andvari - 01.10.1960, Síða 68

258
IiAGNAR JOHANNESSON
ANDVAltl
í munn. Meðan við hinir sötruðum súp-
una með beztu lyst, vildi hann fá mig til
að þýfga framreiðslustúlkuna urn næsta
rétt, en ég kvað svo ótímabæra hnýsni
teljast til dónaskapar á íslandi. En svo
fór sem ég hafði vænzt: A borðið kom
ilmandi og rjúkandi Hólsfjallahangikjöt,
vel feitt og vel verkað. Þótti okkur, mör-
löndunum, nú sem hnífur vor kæmist í
feitt og hvolfdum okkur yfir hangiketið,
en ekki hafði útlendi gesturinn sömu
gleði af matnum. Hann borðaði fáeina
bita, en hætti svo, féll ekki kjötið. Hann
át því ekki meira, þótt svangur væri, drakk
5 eða 6 kaffibolla og reykti.
Matvendni Audens reið ekki við ein-
teyming, og má merkilegt heita, ef hann
hefir ekki átt í erfiðleikum með matar-
æði víðar en hér á landi. Hann krafðist
ekki neinna kræsinga, og ef honum féll
maturinn illa, lét hann sér nægja að
snerta varla við honum og reyndi sjaldan
að biðja um annað en það, sem á horð
var borið. En hann sagðist þakka gott
heilsufar sitt því, að hann borðaði aldrei
annað en það, sem honurn þætti gott,
þeirri meginreglu vildi hann ekki víkja
frá. En hann drakk mikið kaffi, segist
gizka á, að hann hafi drukkið um 1500
kaffibolla þá þrjá mánuði, sem hann var
í íslandsferðinni, og hygg ég það engar
ýkjur. Reykingamaður var hann mikill,
tók alltaf nokkra sígarettupakka með sér
í rúmið. Vaknaði ég stundum við það
um nætur, að skáldið settist upp við dogg
í rúmi sinu og kveikti sér í sígarettu,
dró að sér nokkra djúpa reyki og logn-
aðist svo út af aftur, án þess að hata
vaknað til fulls, að því er virtist.
Nú fór að styttast í samfylgd okkar
Audens, eins og ráð hafði verið fyrir gert.
Ilann varð eftir á Egilsstöðum, en ég
hélt áfram niður á Fjorðu. Hann dvald-
ist nokkra daga á Egilsstöðum og kveður
sig hafa fengið þar beztan mat á þessu
landi. Kaupsýslumaður nokkur og fólk
hans, sem var þarna samtímis honum,
fór nokkuð í taugar hans, segir hann, að
maður þessi hafi átt nóga peninga, en
enga mannasiði. Auden fór fram að Hall-
ormsstað, en siðan niður á Seyðisfjörð og
tók sér fari með „Nóvu“ til Akureyrar,
og urðum við þá enn samferða.
Hann dvaldist enn nokkuð fram eftir
sumri hér á landi, fór ásamt félaga sín-
um, MacNiece, upp í Borgarfjörð og
vestur á firði, en frá þeirri för kann ég
ekkert að segja umfram það, sem stendur
í bók þeirra.
Og lýkur hér söguþætti af Auðuni
skáldi.