Andvari - 01.10.1960, Qupperneq 74

264
JÓN HELGASON
ANDVARI
„HvaSan ertu?“ spurði Einar.
„Ur Grímsey", svaraði maðurinn.
„Varstu við margan mann?"
„Við sjötta mann".
„Varstu formaÖur?"
Ókunni maðurinn játti því.
„Meinarðu, að mennirnir hafi lífs af
komiztr"
„Ó-nei“, svaraði skipbrotsmaðurinn.
Þessu næst spurði Einar manninn að
nafni og komst að raun um, að hann hét
Jón.
Nú varð nokkurt lilé á spurningum,
en skipbrotsmaðurinn fór þá að segja frá
því, að hann hefði róið úr Grímsey á
mánudagsmorgun og hreppt svo dimma
þoku, að hann fann ekki eyna aftur.
Síðan hvessti mjög, svo að skipið hrakti
undan veðri. Morguninn eftir bar þá fé-
laga að landi, þar sem tangi gekk í sjó
fram. Komust þcir suður fvrir tangann
og sáu þar tvo báta í flæðarmáli. En
sökum þess, live þrekaðir og máttfarnir
Grímseyingarnir voru orðnir eftir sjó-
volkið, drógu þeir ekki fyrir boða, sem
var við nesið, og þar hvolfdi skipinu.
Formaðurinn komst á kjöl. Að lítilli
stundu liðinni reið yfir ólag, sem fleygði
skipinu upp í klungur og braut það, og
þar skolaði formanninum einum upp á
flaki.
Einar spurði, hvað lengi hann hefði
verið á landi, en maðurinn sagði, að það
væru orðin þrjú dægur.
En það var sitthvað fleira, scm Nes-
menn vildu vita, áður en þeir hæfust
handa um að koma manninum til bæia.
Einar bar fram nýja spurningu:
„Ertu giftur?"
Skipbrotsmaðurinn sagði svo vera.
Þá minntust þcir þess, sem fyrir þá
hafði borið kvöldið áður, og spurðu, hvort
hann hefði þá orðið var við nokkrar
mannaferðir. Því neitaði Grímseyingur-
inn, en þennan dag kvaðst hann hafa séð
tvö börn og kallað til þeirra, en þau
hefðu ekki anzað sér.
„Það voru líka óvitar hvort tveggja",
sagði Einar.
Svo var eins og Nesmenn vöknuðu af
draumi:
„Ertu laskaður?" spurðu þcir.
Maðurinn kvað já við því — þó mest
yfir um sig. Idann væri raunar nær dauða
en lífi og bað þess í guðs nafni, að hann
yrði fluttur til þess bæjar, sem næstur
væri.
Nú vandaðist máliÖ: „I Ivernig á ég að
fara að því?“ sagði Einar. „Ég er hest-
laus, en get ekki borið þig. Idljótum viÖ
Árni þá að sækja hestinn".
Grímseyingurinn lagði ekkert til þeirra
mála. En Árni sneri sér að Einari og
mælti:
„Ég vil við flytjum hann heim til þín,
því þitt heimili er hér næst“.
Það sagðist Einar ekki gera — hann
væri ekki maÖur til þess að hjúkra þess-
um skipbrotsmanni. En þá lagði Gríms-
eyingurinn enn á ný orð í belg:
„Allt hvað ég fæ eina matar- eða
mjólkurmörk, þá kann ég að hjálpast þar
við.“
Og hvort sem Nesmenn þinguðu leng-
ur eða skemur um þetta, þá skálmuðu
þeir heim að Neðra-Nesi, enda var nu
mjög liðið að kvöldi, svo að ekki var til
setu boðið, ef koma átti manninum til
bæja þennan daginn.
Heima á hlaði í Neðra-Nesi var hestur
frá Efra-Nesi. Á hann lögðu þeir reið-
ing, og Einar sagði Iderþrúði að mjalta
kúna, svo að hægt væri að dreypa mjólk
á manninn. En kýrin var mjög tekin að
geldast, svo að konan gat ckki hrcytt úr
henni nema sem svaraði einni mörk. Með
þessa mjólkurlögg fóru þcir til mannsins
og létu hann næra sig á henni. Nú hug-