Andvari - 01.01.1980, Blaðsíða 101

ANDVARI
SKALAT MAÐR HLINAR RÍSTA
99
mistök, geta þau fengið mannkyninu um það er lýkur „langs ofurtrega“, eins og
Egill kemst svo haglega að orði í vísu sinni.
Víkur þá sögunni til Höfuðlausnar Egils, en í fyrstu þremur erindum kvæðis-
ins finnur skáldið mjög til sín, þar fer ekki á milli mála, hvað fyrir því vakir:
Vestr fórk of ver,
en ek Vidris ber
munstrandar mar,
svá’s mitt of far;
drók eik á flot
vid ísa brot,
hlódk mærdar hlut
míns knarrar skut.
Budumk hilmir löd,
þar ák hródrar kvöð,
berk Óðins mjöð
á Engla bjöð;
lofat vísa vann,
víst mærik þann;
hljóðs biðjum hann,
því at hróðr of fann.
Hygg, vísi, at,
vel sómir þat,
hvé ek þylja fet,
ef ek þögn of get;
Þá taka við miklar orustulýsingar, en síðan, í 16. vísu, skiptir um efni, og
skáldið tekur að lofa örlæti Eiríks konungs:
Enn mun ek vilja
fyr verum skilja
skapleik skata,
skal mærð hvata;
verpr ábröndum,
en jöfurr löndum
heldr hornklofi;
hann’s næstr lofi.
í tveimur síðustu erindunum, 19. og 20. erindi, hrósar Egill svo sigri, hann
fékk gott hljóð, enda viti hann, hversu haga skuli orðum, hvar sem hann sé
staddur: