Andvari - 01.01.1980, Blaðsíða 141

ANDVARI
TIL JÓNS SIGURÐSSONAR Á GAUTLÖNDUM
139
Þuríður mín var nýstautuð á fætur,
þegar barnið dó, hafði hún legið í hálf-
an mánuð í sinni gömlu þraut í höfðinu
og Iandfarsótt. Settist þessi reynsla fyrir
hjartað á henni og léttir ekki algjörlega
frá. F,g hafði mínar tilfinnanlegu raunir
hér viðlíka, og rnátti það kenna okkur
að sampínast þeim, sem slíkt höfðu liðið
og það langsamlega.
í sama mund og Kristrún mín reis á
fætur í haust, lagðist hún í haust og hef-
ur síðan verið í rúminu, stundum að
vísu ofur aum, en oft líka með góðri við-
þolan, málhress og iðjar talsvert í hönd-
um sér til gagns og skemmtunar.
Sr. Hallgrímur oft lasinn í höfði og
fyrir brjósti, ber þó ekki mikið á honum,
er oftar en að undanförnu á flakki og
sagar oft brenni í hrífuhöfuð og ýmis-
legt. Hræring meinast hönum holl, en
náttúran knýr hann og leiðir til bókar-
innar, og er hann þá oft þaulsætinn við
hana.
Nú eru synir þeirra hjóna, Tómas og
fónas, báðir í skóla. Fór Jónas í fyrsta
sinn í haust, en þetta er þriðji vetur
Tómasar. Hrósar Jónas því, hvað allir
séu sér góðir, einkum Hallgrímur, sonur
Sr. Sveins á Staðarstað, og Eggert Briem,
sonur Ólafs sál. á Grund. Þorgerður
dóttir þeirra hjóna sigldi með Madame
Svendsen, sem hér var faktor, nú specu-
lant fyrir sjálfan sig. Verður Þorgerður
hjá þeim í vetur og líka hjá móðursyst-
ir sinn Madame Hildi Johnsen. Þetta
gjörir ógnarkostnað einkum skólaganga
bræðranna. Ekki veit eg, hvört þeir
koma heim í sumar, og ekki heldur um
hana. Hér má kalla að líði vel, þó ógnar
óhægðir séu með ýmsa hluti. Varpið
mislukkaðist hræðilega í fyrra sumar, og
aflinn líka, enda varð enginn haustafli.
sem oft er hinn hollasti. Fjárhöldin hafa
verið með betra móti í vetur, því ekki
hefur bráðafárið enn þá drepið það telja
megi. Manngangur er hér dæmafár, og
sitja aumingjar úr sveitinni hér heilum
tímum saman. Veturinn var upp og nið-
ur til Jóla og sosem í meðallagi, mikið
slæm veður um jólin, linaðist með nýári,
komu jarðir með þréttánda og hafa síðau
verið að kalla má, því þó slæm águs hafi
komið, hafa þaug aldrei staðið nema
stutta stund. Nú í annarri viku Góu hafa
ýmist gengið mestu krapaveður og rign-
ingar eða þá bruna hörkuveður á norð-
an, og er að sostöddu engri skepnu úti-
verandi, en snjórinn mikið lítill.
Þegar hörð norðanveður eru hér, er
eg alténd dauðhræddur um mitt kæra
Norðurland, og reynslan hefur kennt
mér. að þá eru þar ávallt hörð veður og
snjófall.
Pétur hefur sagt þér, að Benedikt
frændi hafi nú loksins fengið jarðnæðis-
vonina, hálfa Refstaði í Vopnafirði. skal
vera hæg heyskaparjörð, en landlétt og
þrönebvlt nokkuð. Hann er skepnufár,
með 3 börn og móðir konu sinnar, létta-
dreng, vinnumann og vinnukonu. Ekk-
ert getur hann smíðað sér til hagnaðar.
nema giört að fyrir sjálfan sig. Vopna-
fiörður er fullur af smiðum, og allir
skekkja sér í þessum árum við að kaupa
nema sem minnst. Sigurgeir hefur sæmi-
legan skepnastofn, einkum kýr, og van-
ur að vera einn með þeim þrautbetri
með fóður og hirðing. I Tungunni og
Jökulsárhlíðinni, þar sem hann og
Benedikt eru, kom enginn jörð fyrri en í
seinustu viku þorra. Skuldirnar eru það,
sem Sigurgeiri þrykkja so hræðilega.
F.itthvað minntist ég í bréfi til þín í vet-
ur á Sr. Þorstein og Sigurgeir, og sama
hefi eg skrifað Pétri, en hægðirnar eru
ekki á fyrir Sr. Þorst. Ó! að hann gæti
nú eitthvað snanað saman af því, sem
hann enn kvnni að eiga fyrir sunnan.
I sumar hevrði eg, að fiölgunar von væri
á ný hjá Sr. Þorsteini, en nú skrifar