Andvari - 01.01.1998, Side 21

andvari
SIGURÐUR PÁLSSON
19
sókn á prestsheimilið, kannski kaldur og þreyttur úr sjúkravitjunum
ofan úr sveit að kvöldi dags og sr. Sigurður gat talið honum trú um
að það gerði honum aðeins gott að fá eitt staup. Held ég að þetta sé
fyrst og fremst til marks um nána vináttu þeirra og hversu vel faðir
minn treysti sr. Sigurði og trúði á ráð hans. Á þessum árum gat eng-
inn annar fengið hann til svo mikils sem að bragða áfengan drykk.
Faðir minn var alinn upp við hefðbundna íslenska sveitakristni og tel
ég einsýnt að hann hafi fundið samhljóm í trú sr. Sigurðar. Minnist
ég þess að það kom fyrir að hann tók þátt í sunnudagaskólanum hjá
þeim Stefaníu og sr. Sigurði, sagði börnunum þar sögur. Stefanía sá
ekki síður um sunnudagaskólann en sr. Sigurður og kom fyrir að hún
gerði það ein. Held ég að hún hafi með glaðværð sinni og líflegum
söngvum átt auðveldara með að ná til barna en hann.
Áhrifamikil jólaprédikun sem sr. Sigurður flutti í Selfossbíói er af
mörgum talin hafa orðið til þess að auka mjög áhuga Selfossbúa á
því að reisa kirkju á staðnum. Lagði hann þar út af orðum jólaguð-
sPjallsins „af því að eigi var rúm handa þeim í gistihúsi.“ Munu
áheyrendur hafa skilið þessa ræðu eins og til var ætlast, að enn væri
ekki „rúm“ fyrir frelsarann, og prédikunin kveikti í þeim þann áhuga
að þurfa ekki að halda guðsþjónustur sínar í kvikmyndahúsi.
Sr. Sigurður lagði líka mjög á ráðin um gerð kirkjunnar og átti þar
mjög gott samstarf við arkitektinn, Bjarna Pálsson. Myndirnar í Sel-
fosskirkju eftir Grétu Björnsson listmálara eru til marks um afstöðu
Sr- Sigurðar til kirkjulistar enda voru þær unnar í samvinnu við hann
°g er þeim ætlað að endurspegla kirkjuárið. En það er ástæða til að
nhnna á að sr. Sigurður undirstrikaði „að tilgangur kirkjulistar er
ekki sá að vera augnayndi þeirra, er kirkjur skoða, heldur túlkandi
þeirra sáluhjálplegu sanninda, sem þar eru fram flutt.“8 Selfosskirkja
var vígð árið 1956 og mörgum, þ. á m. mér, þykir hún ein fallegasta
kirkja landsins.
Á Selfossi fékk sr. Sigurður betri tíma til að sinna hinum litúrgísku
rannsóknum sínum og fór oft í ferðir út á land til að halda námskeið
um messuna. Hann átti líka ágætt samstarf um tilraunir í helgihald-
mu við organistann Guðmund Gilsson, sem var í senn áhugasamur
Uru þau efni og ágætlega menntaður. Þar kom að fréttir fóru að birt-
ast í fjölmiðlum af ýmsu óvenjulegu við helgihaldið í Selfosskirkju.
Sr. Sigurður naut sín vel á Selfossárunum og hafði mikla ánægju af
hinum litúrgísku tilraunum og komst vel af við fólk. Ég held að á því