Andvari - 01.01.1998, Qupperneq 45

andvari
SIGURÐUR PÁLSSON
43
ætla sér að gefa orði Guðs mælskuskrautfjaðrir er líkt og að takast
fyrir hendur að skreyta sólina,“ hefur hann skrifað og þar bætir hann
við: „Eina listgáfan, sem úrslitum ræður um gildi prédikunar, er
heilshugar þakklæti til Guðs fyrir fagnaðarerindi boðskaparins og
kærleiki til þeirra áheyrenda, sem prédikarinn á að kunngera náð
Guðs elsku.“51 Ef það var eitthvað sem öðru fremur einkenndi prédik-
anir sr. Sigurðar var það hin mikla lotning hans fyrir orði Guðs.
Prédikun hans sveigði afskaplega oft að veruleika kirkjunnar og
sakramentunum. Óhætt er að fullyrða að hann hafi verið þannig
prestur að engum hafi dottið í hug að spyrja hvort hann væri trúaður.
Sjálfum er mér minnisstæð jólaprédikun sem sr. Sigurður Pálsson
flutti í Reykhólakirkju árið 1973. Ég var þá á öðru ári í guðfræði og
þau hjónin höfðu boðið mér að vera með þeim um jólin fyrir vestan
°g ferðast með þeim um Reykhólasveitina þar sem ég hafði búið tvö
fyrstu ár ævi minnar. Mér fannst sem í þessari jólaprédikun sinni
hefði sr. Sigurður nýtt sér vel reynslu sína af búskapnum í Hraun-
gerði og að hann næði vel til sveitafólksins með boðskap sinn. Pann-
ig minnist ég þess hvernig hann lagði áherslu á að dýrin ættu líka að
fá hlutdeild í jólahaldinu. Frelsarinn hefði fæðst í jötu í fjárhúsi og
það væri því við hæfi að einhver aukaglaðningur yrði veittur í fjár-
húsunum á fæðingarhátíð frelsarans. Hér fannst mér hann vera sama
sinnis og menn eins og heilagur Frans frá Assisi og dýravinurinn
ntikli, dr. Albert Schweitzer. Atburðir jólanna urðu ekki bara fyrir
ntennina heldur fyrir alla sköpunina. Dýrin skyldu líka njóta þeirra.
Mér þótti mjög vænt um þetta boð þeirra hjóna og fannst jólahald-
með þeim sérstaklega hátíðlegt. Voru þau mjög vinsamleg við mig
°g minnist ég þess hvað það var skemmtilegur aðdragandi hátíðar-
mnar þegar við sr. Sigurður vorum niðri í kjallara prestsbústaðarins
að saga niður hangikjötsframpart í jólamatinn og hann notaði tæki-
ferið til að spjalla við mig um margt sem snerti jólahaldið. Hann leit
Svo á að jólin væru ómetanlegt menningarfyrirbæri. Umgengnishætt-
lr fólks yrðu þá hlýlegri og lífið allt ljúfara. Hann taldi að það bæri
að vernda og efla jólahaldið með því að beina augum manna æ betur
að elsku Guðs. Hann taldi jólahátíðina bráðnauðsynlega til að halda
höfuðstaðreyndum trúarinnar á réttum og sönnum grunni.52
Frá þessum jólum á Reykhólum er mér líka minnisstætt er við
horfðum saman á jólamessu í sjónvarpinu þar sem herra Sigurbjörn
Einarsson biskup prédikaði út frá jólaguðspjalli Jóhannesar, „í upp-