Andvari - 01.01.1950, Side 67

andvabi
Stefnt að höfundi Njálu
63
kjóða og stinn manngjöld, en ekki er þess að vænta, að Guð-
mundur flýi land sitt. Mun hann og um kyrrt sitja.“ Höskuldur
sagði: „Það er nú fram komið, er þér hafið lengi um setið. Og
otrúlegar munu sættir vorar verða, þótt Guðmundur hafi nú
dki mikið.“ Tjörvi svaraði: „Eigi er það mitt ráð að neita féhótun-
um.“ Síðan greiddi Guðmundur fram féið, og voru sáttir að kalla.“
Fróðlegt er að bera frásögn þessa saman við heimildastaði þá,
þar sem fjallað er um eftirmál Þorgils skarða. Er bezt að taka
upp þær málsgreinar orðréttar, sem hér skipta mestu máli: „Vet-
ur þann, er Þorgils var veginn, átti bú að Stað á Snæfellsnesi Böðvar
°8 Sighvatur, sonur hans. Var Böðvar þá gamall, en Sighvatur
ungur .... Um vorið í páskum söfnuðu þeir Sighvatur og Sturla
’uönnum. Fóru þeir þá mcð flokka norður til Skagafjarðar. Gaf
þeim veðráttu svo illa, að menn vissu eigi dærni til, að jafnhart
vor væri .... Fylgdarmenn Þorgils og bændur nokkurir í héraði
stóðu upp með þeim. Þeir spurðu, að Þorvarður var á Grund.
Biðu þeir þá norður Flraunárheiði og ofan Vaskárdal. Komu
þeir á Grund nær náttmáli .... Hafði Þorvarður þegar hrott riðið
°§ ut í Kaupang og ætlaði þegar norður af héraði .... Menn
Sau reið Þorvarðs. Riðu þ eir Sighvatur þá eftir þeim, en þeir
urðu eigi meir en tíu. Varð þá aftur að hverfa. Þorvarður reið
uurður, en Sighvatur reið á Grund og sat á Grund nokkurar nætur.
Bá kom norðan Ólafur prestur Kráksson. Var hann sendur af
Þorvarði að leita um sættir. Lét nú Þorvarður allsáttgjarnlega.
^ar þá lundur lagður við fjörðinn á Gásaeyri, og grið sett.... Þor-
varður kom fjölmennur. Voru með honum Reykdælir og Fnjósk-
ýlaalir. Var þá rætt um sætt, að málin skyldi fara í dóm undir
.jafnmarga menn. En Brandur áhóti var þar til yfirsýndar. Skyldi
5orvarður þá eigi sitja í héraði. Riðu þeir Sturla og Sighvatur
Vestur heim .... Stóð þetta mál þá kyrrt. Dróst fundur undan og
Va'ð engi á því sumri.“
Til samanhurðar við þessa frásögn, sem tekin er eftir Þor-
§ils sögu, höfum við stutta klausu í Flateyjarannál við árið 1258:
5