Andvari - 01.01.1937, Page 10

6
Dr. Vallýr Guðmundsson
Andvari
halda uppi beinum gufuskipaferðum milli Reykjavíkur
og Englands, ásamt strandferðum hér við land. Skyldi
félagið innan innan sjö ára hafa lagt mjóspora járnbraut
frá Reykjavík austur að Þjórsá. Það skyldi láta gufu-
skip eigi minna en 800 enskar stórlestir (gross tons)
ganga milli Reykjavíkur og Liverpool, eða annarrar
hafnar á Englandi, tvisvar á mánuði á tímabilinu frá
15. apríl til 15. október ár hvert, og einu sinni á mán-
uði hinn tíma ársins; ennfremur skyldi féiagið láta gufu-
skip eigi minna en 400 enskar stórlestir ganga stöðugt
frá Reykjavík kringum strendur íslands á tímabilinu frá
15. febr. til 15. nóv. ár hvert, og gæti landstjórnin kraf-
izt þess, að strandferðaskipin yrðu tvö, ef flutningaþörf-
in ykist svo að eitt skip nægði ekki. Fyrir þetta allt
saman átti félagið að fá úr landssjóði 100,000 kr. á ári
í 30 ár, eða til 1925. Aðalforgöngumaður málsins var
Sigtryggur Jónasson, vesturfara agent og atkvæðamaður
vestra. Var hann staddur í Reykjavík um þingtímann,
og skýrði svo frá, að hann hefði loforð fyrir 50,000
pd. sterling (900,000 kr.) frá væntanlegum félags-
mönnum, ef þingið samþykkti það tillag úr landssjóði,
sem farið var fram á. Þetta var hið mesta nýmæli
um verklegar framkvæmdir, sem nokkurn tíma hafði
komið fyrir alþingi, enda bæði í blöðum og manna
á milli kallað stóra málið. Á þingi urðu um það svo
miklar umræður, að þær fylla 345 dálka í alþingistíðind-
unum 1894, en alls er umræðuparturinn 1177 dálkar.
Mest var deilt um járnbrautina, en flestir voru sammála
um, að gufuskipaferðir þær, sem stungið var upp á,
væru miklu betri en þær samgöngur á sjó, sem Sam-
einaða gufuskipafélagið hélt uppi. — Frumvarpið um þetta
járnbrauta- og siglingafélag var samþykkt í neðri deild,
en til efri deildar kom það svo seint, að ekki var tími