Andvari - 01.01.1880, Blaðsíða 190

184
Um aldatal
Svo sagði mér Björn Gunnlaugsson stjörnuspekingr, er
eg síðast talaði við hann á íslandi (1863 að migminnir),
að «Lokabrennu» hefði vinnumaðr gamall hjá föður
sínum, Egill jammótt, æ kallað Siríus.
Er af öllu þessu ljóst, að nóg var til að tengja við,
er hinn nýi fróðleikr kom til ísiands með kristni og
kyrkjuártalinu. Er það óefað, að Isleifr biskup og
Gizor sonr hans, er numið höfðu sitt nám á Vestr-
þýzkalandi1), hafa hér ráðið mestu um í fyrstu, og svo
Markús Skeggjason lögsögumaðr, er Ari fróði telr
vitrastan lögmanna á íslandi annan enn Skapta þ>ór-
oddsson. Berast hér enn öll böndin að Haukdœlum og
venzlamönnum þeirra. J>á er næst að nefna Jón Ög-
mundarson biskup, er fyrst bjó á Breiðabólstað í
Fljótshlíð og var mjög nákominn Oddaverjum en dóttur-
son Egils Síðu-Hallssonar, og svo Sæmund fróða
sjálfan í Odda, er óefað, eins og áðr var bent til, hefir
átt mjög mikinn þátt í að koma hinum nýja fróðleik á.
á Norðrlöndum var í fomöld. Spurningin cr að eins, hvort
ei hundrinn Garmr í raun og veru sé líka hinn sami,
sem Grikkir kenndu við störnumerkið "Stóra hundinn* *
er Siríus (Sóþis) er skærasta stjarnan í. Réttr samanburðr
á goðafrœðum hinna helztu fornþjóða sín á milli getr einn
gert þetta Ijóst og svo margt annað, sem euu þarf miklu
nákvæmlegri útlistunar við, og sést af því, hve þýðingarmikill
hann er í marga staði.
*) það mun hafa vcrið að ráði þangbrands, er sjálfr var ættaðr
ei langt þaðan, son Vilbalds greifa af Brimuin, að Gizor
hvíti fyrst setti ísleif son sinn í skóla í Herfurðu í Vestfal.
Svo mun og upprunalega standa á viðkynningu þeirri, er
íslendingar síðan höfðu af fornsögum þýzkum um sama efni,
sem frá er sagt í Eddukvæðunum í miklu eldiá og betri
mynd, og sem saga þiðriks af Bern var samsett eptir. þetta
er allt frá Islendingum einum komið, en ei norskt að upp-
runa, sem sumir Norðmenn nú vilja reyna að sanna.