Jörð - 17.06.1941, Blaðsíða 45
■sjálfa sig en nokkurn mann annan. Djarfir voru draumar
hans og vonir um örlög og úrkosti þessa lands. En þó var
hann enginn óramaður. Hann hugsaði ekki í loftköstulum.
Hann var karlmannlegur fullhugi, ,en gætinn um leiÖ.
Mörgum iiefir án efa fundizt hann hjóða öllum veruleika
byrginn, en samt var allt hans starf og öll lians viðleitni
.grundvölluð á veruleikanum. Þess vegna reyndist dirfzka
hans nærgætari en varfærni samtiðarinnar grunaði. Þess
vegna varð gætni hans frjórri og átakameiri en allt of-
urkapp, sem lítt sézt fyrir.
Honum juku þrautir þrek,
þrekið, sem að aldrei vék.
Hans það var að voga bratt,
vita rétt og kenna satt.
Miklar Jón vorn Sigurðsson,
sérhver fullnægð þjóðarvon.
Hann, svo stakur, sterkur, hár,
stækkar við hver hundrað ár.
(St. G. Stephansson).
YÉR DÁUMST maklega
að því, hvað þjóð-
Vakningamenn síðustu ald-
ar, bæði Jón Sigurðsson og
uðrir, áttu mikið áræði fyr-
lr hönd þjóðar vorrar. Ég
hefi oft undrazt yfir þessu,
begar ég hefi hugsað út í,
hver örlög hvíldu yfir þessu
landi þá, og þegar ég hefi
Ohnnzt hins, hversu það
virðist stundum liggja við
Sarða sjálfa, að vér æðr-
umst og missum móðinn,
sem þó ættum að hafa
nieiri skilyrði lil þess að
treysta á landið, en þeir í
Þá daga. Að vísu er ekki
þess að dvljast, að á marg-
JÖRÐ
Síra Sigurbjörn Einarsson flytur
rceð'u s'ma á íþróttaveUinum.
187