Jörð - 17.06.1941, Blaðsíða 159

Sveinn Björnsson
Y\R KOSINN ríkisstjóri íslands svo að segja einrómi af Alþingi.
Þeir sex, sem ekki greiddu atkvæði, eru sagðir hafa beint
mótmælunum, er i þvi felast, að allt öðru en persónu Sveins
Björnssonar. Það má segja, að giftusamlega sé á stað farið, er oss
auðnaðist, íslendingum, að eiga þeim manni á að skipa, er allir
gótu borið traust til í þessa einstæðu stöðu í sögu þjóðarinnar.
Á þvi er heldur enginn vafi, að allur landslýður hefir fagnað kjör-
inu. Þó er ekki því til að dreifa, að Sveinn Björnsson sé lands-
mönnum svo tiltakanlega kunnur persónulega. Að vísu er þess
skemmst að minnast, að JÖRÐ hafði þá miklu ónægju að flytja
eftir hann hina alþýðlegustu frásögn af reynslu hans sem sendi-
herra. En hann hefir nú um tvo áratugi dvalið að mestu erlendis.
Pyrir bragðið er hann líka ulan og ofan við flokkadrættina og
það því fremur, sem hann hefir stöðu sinnar vegna verið samstarfs-
maður og ráðunautur ríkisstjórnarinnar gegnum ýmis konar manna-
skipti þar í stað eftir hreytilegu gengi stjórnmálaflokkanna, og
vafalaust reynzt þeim öllum hinn hollasti.
Það leynir sér svo sem ekki, að ríkisstjórinn hefir hlotið langa
diplómatíska þjálfun, svo varfærinn sem hann er í ummælum sín-
um við blaðamennina, sem hann hefir þó einmitl hina ríkustu
samúð með, er innrættist honum í öndverðu á æskuheimili hans,
>,Isafold“, þar sem öndvegishöldur islenzkrar blaðamennsku fyrr
°g síðar, Björn Jónsson, faðir rikisstjórans, slarfaði og barðist með
einstæðum skörungsskap. — íslendingar eru eðlisdulir — og skal
bað ekki sagt þeim til lofs fremur en verkast vill — og mega blaða-
mennirnir sjálfsagt þakka sínum sæla fyrir ]>að, að hinn íslenzki
„diplomat“, sem valizt hefir í ríkisstjórasætið, var hálft um hálft
hlaðamaður, áður en hann varð „diplomat“.
En svo að öllu gamni sé sleppt, þá her að þakka, og það hjart-
anlega, hvað fyrsti innlendi ríkisstjóri íslands varpaði af sér allri
dul á liinni örlagariku stund, er hann tók við embætti sínu og
ávarpaði alþjóð með ræðu á Alþingi. Þjóðin er þakklát fyrir hina
einörðu, rausnarlegu afstöðu, sem ríkisstjórinn tók þar til ýmissa
færa allar þær fórnir, sem af oss verður krafizt, svo aö
vér getum öruggir fullyrt, að fsland sé menningarland.
Þetta — annaðlivort eða — „to be or not to be“ — að
Vera eða vera ekki — verðum vér að velja um. —
8.—9. júní 1941.
JÖRD
301