Jörð - 17.06.1941, Blaðsíða 73

R. Á.:
Nótt í Múlakoti
ÞAÐ YAR EINU SINNI, fyrir nokkrum árum, þegar
ég var á einu af vetrarferðalögum mínum, að ég
gisti í Múlakoti í Fljótshlíð. Ég settist að lijá Árna og
Þórunni í austurhænum. Þar var einnig staddur Sigui'ð-
ur Tómasson, frændi minn, á Barkarstöðum, og skyldum
við sofa saman í rúmi i herhergi, sem var inn af stofunni.
Það var glatt á hjalla um kvöldið, og við fórum að
hátta í seinna lagi og sofnuðum fljótt og fast og Sigurð-
Ur svaf fyrir ofan mig.
Ég veit ekki, hve lengi ég svaf, en svo er ég allt í einu
glaðvakandi. I herberginu var aðeins hálfrökkvað, því
að nokkur birta var úti, af tungli. Ég lá á hakinu og
leit í kringum mig og sé ég þá, hvar stúlka situr á rúm-
stokknum hjá mér. Ég vai’ð liissa, því ég átti ekki von
a neinni heimsókn, og enn rneira forviða varð ég, þeg-
ar ég áttaði mig á, að þetta gat ekki verið vera af holdi
°g blóði, því mér fannst ég sæi i gegnum hana.
En ég var ekki vitund hræddur, þó ég verði hinsvegar
a® segja það satt, að myrkfælinn nokltuð hafi ég verið
ft'á barnæsku og fram á þennan dag. Frá þessari veru
slafaði enginn ótti, heldur fundust mér áhrifin frá henni
l10egileg og góð — og var ég þó í engum vafa um, að hún
Var komin úr þeirri veröld, sem flestum er óskynjanleg
°g ég hafði óttast mest að sjá eitthvað frá. Mér fannst ég
s,lá hana nokkru greinilegai’, en þegar ég varð hennar
íyrst var, og fór nú að gefa rekkjunaut mínum olnboga-
skot, til þess að reyna að vekja hann og vita, hvort hann
1Tiyndi sjá þetta lika. En hann svaf eins og steinn.
Þegar ég liafði legið og horft á þetta drykklanga stund
pg sannfærðist æ betur um, að þetta væri engin missýn-
lng> þá fór ég að hugsa um, að gaman væri að vita, hvort
®g fyndi eittlivað, ef ég kæmi við liana. Var ég ekki
smeykari en svo, að ég lagði vinstri handlegginn utan um
Jörð 215