Jörð - 17.06.1941, Blaðsíða 75

Theódór Arnbjörnsson:
Ræktun leiðir gæðin í Ijós
Upphaf á ritgerð um reiðhesta. Höfundurinn féll frá, að hálfnaðri rltgerð-
inni, en JÖRÐ telur sér saemd að því, að birta þenna »síðasta vilja« hins mikils
virta vinar málleysingjanna.
BISKUPASÖGUR segja svo uni Jón biskup Ögmunds-
son á Hólum, að honum þóttu „góð hrossin, með-
an hann var hér í heimi“. Gott er að heyra þetta
sagt af svo góðum manni, sem Jón biskup helgi var, en
þó er það miklu betra, að slikt liefir mátt segja með sanni
um marga Islendinga á öllum öldum, síðan Island bjrggð-
ist. Þetta er þó aðeins af eðlilegum rökum, og hefði vel
mátt vera enn ríkara í hugum Islendinga en annara þjóða,
því hér var meiri þörf góðra liesta en viðast annarsstað-
ar og hér voru betri skilyrði lil hrossaræktunar en í nokkru
landi öðru nálægu Islandi. Loks var það til bóta fyrir
fruinstofninn liér, að erfiðir flutningar til íslands sáld-
uðu rýrðinni úr norska stofninum, og hleyptu aðeins dug-
andi hrossum hingað.
Það verður seint ofsögum sagt af því, livílík paradís
Island var fvrir hestana, sem lifðu hér fyrst. Landið ó-
urið með öllu, svo gróðurmagnið varð að yfirfljótanlegri
gnægð, en skógar og kjörr skýldu fyrir vondum veðrum.
Sögurnar segja lika, að hrossastofninn hafi eflst svo að
þroska, er hann kom hingað, að um 1200 hafi hann verið
áberandi þroskameiri en hinn norski. Þessi breyting kom
sér vel fyrir Islendinga; þeir bjuggu í strjálbýlum bj^ggð-
urn. Byggðirnar voru skornar sundur af erfiðum fjallveg-
nm, en miklir jöklar á hálendinu og stór vatnasvæði ánna
gerðu margar þeirra torveldar yfirferðar. Ferðir manna
til lögskila, verzlunar og annara erinda voru þvi marg-
ar langar og torsóttar, en fáir ferðuðust á skipum, því
JÖRÐ 217