Jörð - 17.06.1941, Blaðsíða 58
Einnig hljóma orðin „róma varð á þremi“ í Magnúsar-
kviðu eins og ljóðlína úr Hákonarmálum: „Róma varð í
eyju“. Og fræga myndin „klógulir ernir“ á fyrirmynd sína
í Krákumálum, þar sem talað er um fótgulan fogl.
Að lokum ber að atlmga þau mörgu orðatiltæki, ein-
stök orð og fornyrði, sem Jónas hefir eflaust tekið úr
eða myndað eftir fyrirmyndum i fornkvæðunum, til dæm-
is: sérattu, feti framar, trega hinda, sat ítur, und sólu,
feiknstafi, sólhjart, blásvart, íturdjarfur, fólkumdjarfur,
láðvörður, drómi, storð, dörsæfð fjör o. m. fl.
Orðatiltæki eins og „eldur geisar undir“ í Gunnars-
bólma er að visu algengt mál, en minnir samt á forn
orðatiltæki, til dæmis í Völsungasögu: „láta geisa eld og
járn“ og i Lilju 70: „geisar eldr“. „Hrímgrundar sjöt“ í
Thorvaldsenskvæðinu minnir á „Aurvanga sjöt“ í Völu-
spá 14 og fleiri svipaðar samsetningar. Þegar Jónas kveð-
ur um „mundfagra mey“ í kvæðinu „í spánska sjónum“
og um „mundhvítar snótir“ í Thorvaldsenskvæðinu, þá
er það likt og þegar Bjarni biskup Kolbeinsson yrkir um
„handfagra konu“ i Jómsvíkingadrápu.
Þegar Jónas hefir svo miklar mætur á sólarheitinu
„dagstjarna“, að hann notar það tvívegis í Sólsetursljóð-
um og ennfremur í eftirmælunum um Jón Sighvatsson,
þá er líklegt, að þetta fagra orð hafi hljómað í eyrum
hans úr Sólarljóðum (er. 39).
í kvæðinu um Alþing hið nýja segir Jónas, að
„Sofið hafa lengi
dróttir og dvalið
draumþingum á,“
eins og segir í Völsungakviðu enni fornu 56, að „drífr
drótt öll — draumþinga til“.
Loks vil ég drepa á, að orðin i vísunni „Náttúrulög-
málið“: „þeim er í árdaga — áður skóp“ minna á orð
í Reginsmálum „Aumlig norn — skóp í árdaga“.
Allar þessar tilvitnanir sýna glöggt, að hugur Jónasar
liefir verið gagntekinn af anda fornkvæðanna. Einkenni-
legt er að sjá, með hversu næmri skarpskyggni honum
200 JÖRÐ