Jörð - 17.06.1941, Blaðsíða 106

auga, að hann jafnaði rekstursliallann í lok hvers reikn-
ingsárs. Hann vissi svo sem, að kirkjufólkinu var ekki
gefið um ýmislegt af atferli hans í klúbbnum og annars
staðar. En meður því að fólki þessu tókst ekki að koma
lil móts við innstu þrá hans, en hafði hann milli tann-
anna, lét hann klúbbinn og Mah-Jong*) „hafa það“.
Svo var J)að dag nokkurn, að hinn kínverski embættis-
maður bauð Frank til tedrykkju. Hinn gestrisni kínverji
lét hera fram ameríska vínblöndu útlendingnum lil á-
nægju, en Frank afþakkaði vínblönduna. Yndislegur hakki
með vindlingum fékk sömu útreið. Hinsvegar tók Frank
eftir því, að fingurnir á embættismannium voru dökkir
og taugar hans úr lagi gengnar af óhóflegri nautn tóbaks
og annara hluta. Hann var skjálfhentur. Kínverjinn talaði
heilmikið um sjálfan sig og hin viðtæku áhugamál sín,
en Frank hugsaði með sér, að þarna væri enn einn af
])essum aumingjans ríku mönnum, og svipaðist um eftir
sameiginlegu áhugaefni. Kom liann þá auga á tennisslag-
ara og fóru þeir nú í leik. Þetta leiddi lil þess, að fylkis-
stjórinn hauð Frank til viðhafnarsnæðings. Frank hafði
löngu ásett sér að neita aldrei kínverskum dögurði. En
það er mesti dögurður í heimi: með þrjátíu réttum eða
meir; byrjar á tvítugum eggjum, sem líkjast ágætum osti,
og heldur áfram með sæbjúgum, fiski, fuglaketi o. s. frv.,
en endar á blómablöðum í undursamlegri, sæti ídýfu.
Þegar Frank Iiafði innbyrt hið aldurhnigna egg og fann
með sjálfum sér, að lionum fór laglega úr hendi að veiða
upp úr fatinu á miðju borðinu með borðprjónum sínum,
tók hann nú að kunna allvel við sig. En húshóndinn varð
æ skrafhreifari, því hann drakk nýtt vín með hverjum
nýjum rétli; en þeir voru þrjátíu og sjö.
Frank þurfti engan veginn á því að halda, þegar liinn
hugulsami liúsbóndi bauð honum burðarstól heim um
kvöldið, eftir margra klukkustunda máltíð, en liann þekkt-
ist hoðið engu að síður. Þeir voru sex, burðarkarlarnir,
*) Kinverskt spil.
248
JÖRD