Búnaðarrit - 01.01.1913, Blaðsíða 119
BÚNAÐARBIT
115
Lau/að = laufskorið: lárétt brögð gerð í jaðra eyrans neð-
anvert við vaglaxlir og skornir burt jaðrarnir þar frá niður undir
lilust, eins og neðri helmingur hálftafs (eða langt niðurdreginn
hóbiti) beggja megin. Efri hluti eyrans myndar „lauf“. Þetta
er bolmark, sem útilykur bœði yfirmark og undirben.
Lögg. Sjá um boðbílt, en bilið milli bragðanna skorið burt.
Markast þó bezt með laggarjárni.
Odd/faðrað: hangfj. ofar, fjöður neðar, með oddana saman;
sepinn, sem á milli verður, er skorínn burt („tekið innan úr“
báðum fj. í einu).
Stú/rifað-lvistýft = tvístýft, rifa í hœrri stúf. — Band (-) er
sett í stað i, t, d. Sýlt-sneitt = sýlt i sneitt, tvírifað-stýft = tvirif.
í stúí o. s. frv.
Sýlhamar = aýlt i hamar, hamarsýlt.
Tvíheilrifað = tvírifað í heilt: beint niður, sín hvoru megin
brodds.
Vaglrifa, í miðjum vagli, lítið eitt á ská inn í eyrað (líkt
og fjöður).
Vaglskora, gleitt (fiáandi) bragð í vaglinn (ofan til við
vaglaxlir).
Yfirmörk eru þau, er snerta brodd eða vagla eyrans.
Vndirben eru bolmörk.
A hrossum ætti helzt alls ckki að hafa yfirmörk. Það fellir
þau í verði, sé eyrun skemd.
Sé mörk illa gorð, getur það leitt til glötunar á eignarrétti.
4. Um brennimoi'kiu.
Greinarmerkjum hefir orðið að sleppa sökum óglöggleika
skýrslnanna í þvi efni, en gerðin að öðru leyti (í aðalskránni)
sett eftir skýrslunum. í brennimerkjaskránni (aftan við aðalskr.
er farið eftir stafrófsröð, en ekki fylgt (stafa)gerð. Þar merkir
fyrri (og stærri) talan, aftan við brm., blaðsíður í aðalskr., en
siðari (smærri) talan visar til eiganda, eða eigenda ef fleiri eru
um samstafað brm.; því brenni-sammerki var óvinnandi að eltast
við að fá lagfærð. Sveitabrennim. munu nú mest notuð þau er
standa í aftasta dálki (bls. 2). En meira samræmi væri í því
(og auðlært, auðmunað), að sveitafélögin notuðu öll skammstöf-
unarmerki þau, er eg hefi sett í fremri dálk brennimerkjanna
á bls. 2. Þessar skammstafanir heii eg notað fyrir sveitamerki
í aðalskránni, og roynt að mynda þær þannig, að eigi yrði á
vikt; en það greiðir fyrir notkun skrárinnar t. d. í óveðrum í
réttum. En sé tölur notaðar, þarf oft að fletta fram í skrána
til að sjá, hvaða sveit á töluna (t. d. 7, 9, 12). Merkin eru öll
stutt, mest 4 staíir.
8*