Búnaðarrit - 01.01.1913, Blaðsíða 157
BÚNAÐARBIT
153
skilst, að hjá því verði þó ekki komist, ef ullin á að komast
í óyggjandi álit á heimsmarkaðinuin, líkt og smjör, kjöt
o. s. frv. En það mun þó eiga að vera mai'kmiðið með
stofnun þvottahúsa, að koma henni í slíkt álit. Slíkir
menn þyrftu að líkindum að vera eitthvað lærðir í
ullarverkun, og mætti búast við, að þeir yrðu kaup-
dýrari en aðrir verkamenn, og þó að þeir yrðu ekki
dýrari, þá er hætt við, að fáir mundu vilja kosta nám
nema þeir ættu í vændum langan starfstíma árlega við
ullarverkun, en það gætu smástöðvarnar ekki veitt. En
ef það yrði tekið til bragðs, að trúa hinum og þessum
mönnum fyrir þessu starfi, þótt þeir væru álitnir „vand-
virkir“, þá mundi fljótt koma í ijós, að ekkert ábyggi-
legt samræmi kæmist á ullarverkun í landinu, og af því
leiddi það, að ullin okkar kæmist seint eða aldrei í gott
álit hjá þeim, sem hana kaupa.
3. Að oft yrði að flytja ullina úr réttri leið til
hafnarstaðanna, og annaö það, að flutningur frá þvotta-
stöðvunum yrði mjög oft óþægilegur og dýr. Annað-
hvort yrði að kaupa sérstaklega menn og hesta til
flutningsins, eða að hver bóndi flytti sína ull til hafnar;
en sennilegast er, að oftast væri ekki unt að flytja ull-
ina fyr en komið væri fram á slátt, en það er dýr tími
til ferðalaga. Enn er eitt, sem líka þarf að athuga, að
eigi að flokka ullina og láta hana i umbúðir (,,balla“) á
stöðvunum, yrði hún óflytjandi á hestum. Það yrði því
að bíða með að tlokka hana, þar til er hún kæmi á
hafnarstaðinn, en þar þarf húsrúm til að flokka hana í,
sem oft yrði að leigja, og er það kostnaðarauki nokkur,
4. Yæri ullin flokkuð á hverri þvottastöð fyrir sig,
er hætt við, að miklu meira ósamræmi yrði í flokkun-
inni, en allir vita, hvað það heflr að þýða, þegar á
markaðinn kemur: Aðfinslur og óálit.
5. Einn ókostinn má telja þann, að flutningskostn-
aður á efni til stöðvanna hingað og þangað upp um
sveitir yrði mikill, og fara þeir nærri um það, sem vita-