Búnaðarrit - 01.01.1913, Blaðsíða 204
200
BÚNAÐARRIT
um sínum, og máske að eitthvað af þeim falli, en hann
verði sekur við horfellislögin.
Ef bóndinn útvegar ekki fóður, en tiðin ræðst svo
vel, að alt kemst slysalaust af hjá honum, þá er ekkert
um það að segja. Öllum þykir vænt um vorblíðuna,
sem kom eftir sumarmálin. Bóndinn hælist nú máske
um að hafa komist hjá hættunni, sem eftirlitsmennirnir
töldu vofa yflr honum. Og það œttu þeir ekki að setja
fyrir sig.
Við skulum nú gera ráð fyrir, að alt íari á sömu
leið næsta vetur, alt fram að sumarmálum. En þá
halda harðindin áfram fram eftir vorinu, svo að bóndi
missir unglömb og jafnvel roskið fé líka, ef hann leitar
ekki forðabúrsins. Á hann skilið að fá sekt eftir hor-
fellislögunum, og er trúlegt, að eftirlitsmennirnir mæli
hann ekki undan því. Mundi það verða til þess, að
bóndi gætti sín bctur næsta haust.
En nú skal eg gera ráð fyrir, að bóndinn taki þann
kostinn á sumarmálunum, sem hyggilegri er, og fái sér
fóður til að bjarga fénaðinum. Fóðrið verður hann að
kaupa, og helzt að borga það út í hönd, á einhvern hátt.
Og föðnð verður dýrt.
Eg hugsa aö bóndi fari nú að sjá, að honum hefði
verið betra að farga geldmjólkurkúnni, eða hvað það nú
var, sem eftirlitsmennirnir höfðu ráðlagt honum að farga
um haustið, svo hann hefði nóg hey, þó hart yrði.
Þætti mér undarlegt, ef bóndi hugsaði ekki sem svo:
„Já, eg skal reyna að setja svo á i haust, að eg þurfi
ekki að kaupa fóður næsta vor með þessu uppskrúfaða
verði. JÞeir slculu eklci grœða á því í annað sinn“.
Afleiðingar ásetningseftirlitsins mundu verða eitt-
hvað likar þessu. Pað mundi innan skamms koma
fiestum til að setja vel á, þó engum sé gert að
skyldu að hlýða tillögum cítirlitsmanna.
Hér að auki mundi ásetningseftirlitið gera mikið
gagn.