Búnaðarrit - 01.01.1913, Blaðsíða 169
BÚNAÐARRIT
lö5
L. Broekema og A. Mayer1) t.elja að 19°/o tapist af
þurefninu í grasinu við heyþurkun 1 „mjög góðu hey-
skaparveðri", og þar af séu 10°/o hráeggjahvita, 27%
önnur efni og 17% jurtataugar.
Fr. Falhe2) segir, að 9,4% tapist af þurefninu „í
framúrskarandi hagstæðu veðri“, og
Fr. Soxhlet segir 1906, að ef lítt þroskað gras liggi
i 10 daga í 10° hita, þá tapist 12% af þurefninu, þó
ekki rigni eða vökni, og séu það blaðríkar jurtir og
meiri hiti, tapist enn þá meira.
Séu nú þessar þýzku tilraunir ábyggilegar, sem eg
tel víst að þær séu undir þessum kringumstæðum, er hér
um afarmikið efnatjón að ræða, ekki einungis og aðal-
lega þá er heyið ri'gnir og hrekst, heldur jafnvel í ágætu
veðri, og er það fylsta ástæða fyrir okkur, að gæta
heyjanna eftir föngum.
Varnir gegn heyskemdum.
Eg vil þá leitast við að skýra svolitið, hvernig hægt
er að varast heyskemdir og tap á næringarefnum.
Þegar þurkatíð gengur, er skemtilegt og vandalítið
að eiga við hey. Er þá auðvitað strax og grasið er
slegið að koma því á sem beztan þurkvöll, eftir því
sem ástæður leyfa, og hafa ekki flekkina of þykka, svo
heyið geti notið þurks. Þegar heyinu er snúið, skal á-
valt snúa á móti sól, ef ekki varnar þvi vindur eða völlur.
Skín þá bezt í heyið. Sé um töðu að ræða eða stór-
gert hey, er betra að slá úr heyinu annað slagið. Þegar
sólarhiti er sterkur, er sjálfsagt að hreyfa heyið sem
oftast, bæði til þess að nota þurkinn sem bezt, og svo
til þess að forðast, sólbruna.
Verjast sólbruna. Sólbruni er í því fólginn, að
„önnur efni“, sem líka eru kölluð „extrakt-efni“ af
1) Landwirtschaftlichen Yersuchstationen 32. bindi 1888,
bls. 407.
2) Die Braunheubereitung 9. hefti 1895, bls. 4ti.