Búnaðarrit - 01.01.1933, Blaðsíða 59
BÚNAÐARRIT
53
ht með því að rétt og greinilega sé fært. Þetta gildir
einkum þegar mannaskipti eru tíð, og er þá oft erfitt
fyrir hann að fullvissa sig um að færslan sé rétt, nema
hann annist hana sjálfur, en það er allmikið verk fyrir
tȇ, sem hafa marga menn.
I öðru lagi er skýrsluhaldið töluvert yfirgripsmikið
°g flókið, margar færslur og útreikningur mikill.
Loks getur það verið spurning, hvort þessi aðferð er
réttlátari en t. d. sú, sem hér er notuð, að skipta virmu-
aflinu niður í flokka með meðallaunum í hverjum flokki.
Það er kunnugt, að vinnulaun standa oft ekki í réttu
hlutfalli við dugnað manna. Bóndinn getur því vísvitandi
eða óafvitandi skipað þannig fyrir verkum að ein bú-
grein komist að betri kjörum, hvað vinnu snertir, á
kostnað annara. Hugsum oss tvo menn A. og B., sem
væru jafn duglegir, en fengu mishátt kaup, t. d. dug-
legur unglingur og ónýtur fullorðinn maður. Segjum að
A. fái í kaup kr. 3,00, en B. kr. 5,00 á dag. Nú þarf
bóndinn að láta vinna 10 dagsverk í flóðgarði og 10
dagsverk fyrir túnið. Fái nú túnið dýrari manninn, en
engið þann ódýrari, þá kostar þessi 10 dagsverka vinna
túnið kr. 50,00, en engið kr. 30,00, og gagnstætt, og
bað er á valdi bóndans, hvort heldur verður eða hvort
hann lætur þá báða vinna saman, eins og réttlátast væri
fyrir búgreinarnar. En hitt getur líka komið til mála,
að telja báða þessa menn saman í flokki og setja meðal-
verð á vinnu þeirra kr. 4,00, og væri þá sama, hvernig
vinnunni væri skipt. Nokkuð svipað kemur út, ef menn-
imir eru misduglegir, en hafa sama kaup.
Af framansögðu virðist mega ráða, að það er ekki
ósanngjarnara, en öllu fremur réttlátara, að skipta verka-
fólki niður í flokka og halda eina sameiginlega vinnu-
skýrslu fyrir hvern flokk, í stað þess að láta hvern mann
hafa eigin skýrslu. Og á því er enginn vafi, að þessi
aðferð er miklu auðveldari í framkvæmd og krefur
minna og auðveldara skýrsluhald en sú fyrri.