Búnaðarrit - 01.01.1933, Blaðsíða 474
4(54
B Ú N A Ð A R R I T
bili bætt fé sitt, en undir eins í annan lið, og þó enn
meira er lengra líður, klofna eiginleikarnir aftur í sund-
ur og koma fram sinn í hvorum einstaklingi, og þá fer
bóndinn að naga sig í handarbakið fyrir, að hann hafiflutt
gallan í fjárstofninn með hrútnum. Þess vegna á enginn að
hugsa svona. Þá eru þeir líka til, sem verða svo skotnir
í einhverjum áberandi kosti, sem þeir við fyrsta tillit sjá
hjá hrútnum, og þeir gleyma að aðgæta, hvaða kosti aðra
og hvaða galla hann hafi, meta það saman og sjá hver
útkoman verður. Þetta ætti engan að henda, öll bráð skot,
hvort sem þau eru í ferfættu eða tvífættu, sem orsaka,
að menn grípa til ákvarðana að lítt yfirveguðu ráði, eru
skaðleg og mega ekki eiga sér stað.
Munið að gleyma ekki að aðgæta, hvort hrúturinn
hefir sömu kosti og ykkar ær. Það á hann alltaf að
hafa. En þar næst skuluð þið athuga, hvaða kosti hann
hefir fram yfir þær, og því fleiri, sem þeir eru, því betra.
Annað, sem bóndinn á að taks tillit til, er, hvort hrút-
urinn er af stofni, sem er ræktaður við skyldleika-rækt
eða ekki. Svo á helzt að vera. Sá, sem selur hann, á
helzt að geta sagt, að hann viti, að ekki séu neinir
huldir, slæmir gallar í hrútnum, sem hann aðeins hefir
fengið frá öðru foreldranu, og sjást því ekki. Erlendis
er farið að gera þær kröfur um karldýr, sem seld
eru til undaneldis, að búið sé að reyna þau áður en
þau eru seld á ca. 20 dætur sínar eða systur. Hafi
þeir þá ekki séð neina galla koma fram, þá sé þeim
óhætt að selja skepnuna en ella ekki. Hér er langt
frá að menn skilji þetta, en ég er farinn að tala um
þetta við menn, og auðnist mér langt líf, vildi ég mega
vænta þess, að ég lifði það, að sjá að farið yrði að
gera slíkar kröfur. En af þessu sjáið þið meðal ann-
ars, hvers vegna þið gátuð ekki treyst því, að sú skepna,
sem talin er bezt á sýningu, sé það.
Við dómendur vitum ekki, hvort hún hefir í sér þenn-
an eða hinn hulda erfðagalla, og við vitum ekki, hvort