Búnaðarrit - 01.01.1933, Síða 473
BÚNAÐARRIT
463
verður það ekki, eiginleikarnir, sem sameinast hafa í
lömbunum undan aðkeypta hrútnum og heimaánum,.
klofna aftur hver frá öðrum í öðrum lið, og þá verða
lömbin ólík og misjöfn og allt fer að ganga úr sér eins
og menn segja.
Komist bóndinn ekki hjá því að kaupa sér hrút aðf
þá á hann fyrst að gera sér ljóst, hvort hann ætlar að
fá sér hrút að, til að ala undan honum Hflömb, eða bara
til að fá undan honum beiri sláturlömb. Sé hið síðara
tilfellið, er enginn vafi á, að bóndinn getur oft með
ágætum árangri fengið sér þingeyskan hrút. Um kröf-
urnar, sem þá þarf og á að gera til hans, skal ég ekki
ræða nú, því það tilheyrir í raun réttri ekki kynbótum.
Aftur horfir málið öðruvísi við, ætli hann sér að ala Iíf-
féð undan aðfengnum hrút. Þá verður hann að gæta
vissra skilyrða, ef vel á að heppnast með hrútakaupin og
á þau skal drepa.
Það fyrsta, sem hann á að gera, er að athuga, hvaða
kosti og galla Iíflambamæðurnar hans hafa. Hann á að
taka frá helmingi fleiri ær af þeim beztu, sem hann á,
en hann hugsar sér að láta lifa lömb, og þraut-skoða
þær. Ég segi stundum, að hann eigi að skoða þær svo
vel, að hann þekki þær eins vel og sína nánustu
vandamenn — eða konuna sína.
Þegar hann hefir gert þetta, fer hann að hugsa um,
hvaðan hann eigi að fá hrút. Og þá á fyrsta krafan ætíð
að vera sú, að hrúturinn hafi alla sömu kosti og ærnar.
Af þessari kröfu má bóndinn aldrei slá.
Sumir hugsa þá sem svo, að það geri ekkert til, þó
hrúturinn hafi einhvern ákveðinn galla, því hvað það
snerti, séu ærnar svo ágætar.
Þeir halda, að kostir ánna og galli hrútsins muni sam-
einast í lömbunum og stofninum og allt verða sæmilegt.
En þetta er megn misskilningur. Að vísu getur vel verið,
að kosturinn og gallinn sameinist í lömbunum, svo þau
verði sæmileg eða góð, og á þann hátt hafa margir í