Uppeldi og menntun - 01.01.2005, Blaðsíða 42

kenna á yngsta stigi .“ Hún missti bæði sjálfstraust og áhuga vegna þess að samband
við viðtökukennara var slæmt. Á fimmta misseri urðu aftur breytingar á afstöðu til
starfsins og eigin hæfni. Hún ákvað að vera ein í vettvangsnáminu og „var mjög
heppin með skóla og móttökukennara“ …“ „Þetta var mjög lærdómsríkur tími sem
gaf mér líka aukinn kraft og vilja til að klára námið og gera það vel.“ Hræðsla við
agavandamál minnkaði. „Núna geri ég mér grein fyrir að agavandamál munu alltaf
koma upp við kennslu en tel mig í stakk búna til að takast á við þau. Ég held að þessi
viðhorfsbreyting sé lykilatriði, ég held að nemendur skynji ef kennari er óttasleginn
og eins ef hann er óttalaus .“
Þær breytingar sem hún talar um eru mjög persónulegar, þær snúast um áhuga,
sjálfstraust og viðhorf til starfsins; vettvangsnám hefur greinilega mikil áhrif.
Annar nemi lýsir því hvernig hún tengir saman fræðilegt nám og nám á vettvangi
þegar hún er á öðru misseri: „Þessi tími var sérlega góður í mínu námi og eftir þetta
vettvangsnám áttaði ég mig á því að það sem kennt var í skólanum var ekki óþarfi
heldur mjög gagnlegur undirbúningur fyrir kennarastarfið .“ Næsta vettvangsnám
gekk ekki eins vel vegna samskipta við viðtökukennara: „Eins og fyrsta vettvangs-
námið var gefandi og skemmtilegt var þetta niðurbrjótandi og ömurlegt.“ Hún seg-
ist hafa í byrjun verið mjög óörugg í samskiptum við samnemendur og lent í sam-
starfi við nemendur sem brugðust. Eftirfarandi frásögn hennar lýsir því hvað per-
sónulegur þroski hefur mikið vægi í námsferlinu.
Síðasta árið í Kennó er jafnframt það langskemmtilegasta. Ég var loks-
ins komin með þann þroska sem ég þurfti til að segja það sem ég meinti
og var örugg með mig…. Mér finnst í raun gaman að nú skuli ég vita
allt það sem ég vissi ekki áður, alveg sama hvort það mun gagnast mér
við kennslu eða ekki því það hefur svo sannarlega auðgað mig per-
sónulega og gert mig sjálfsöruggari.
Persónulegur þroski er í brennidepli hjá henni. Vettvangsnámið skiptir miklu en eins
og aðrir í hópnum nefnir hún líka tengsl sín við kennara á kjörsviðum í KHÍ. Sérstak-
lega hefur einn kennaranna haft áhrif á hana. „Ég man nánast allt sem hann hefur
sagt í tímum enda ekki annað hægt en að hrífast með honum, þvílík er frásagnargleði
hans. Það er mikið til honum að þakka að þarna varð vendipunktur í mínu námi. Allt
í einu fannst mér gaman í skólanum og námsefnið áhugavert og krefjandi. Það varð
líka mjög gefandi og ég efldist til muna.“ Fyrsti neminn sem vitnað var í segir svip-
aða sögu af kennara á kjörsviði. „Hann er kennari sem ég vil líkjast.“
Þriðji neminn sem vitnað verður í lýsir skólaheimsókn í tengslum við fyrsta vett-
vangsnámið. „Þvílíkt áfall! Þetta var einsog dýragarður að manni fannst.“ Nemend-
urnir voru oft erfiðir, með læti og oft var erfitt að ná athygli þeirra. „Guð minn góð-
ur! Ætla ég að verða kennari?“ Hún lenti á viðtökukennara sem réð ekki vel við bekk-
inn og talar um að þær „stöllur“ hafi verið óheppnar. „Aftur á móti lærði maður samt
heilmikið á þessari reynslu.“ Þær áttuðu sig á því hvað mikið má læra í vettvangs-
náminu. „Eftir fyrsta vettvangsnámið gerði ég mér semsagt grein fyrir því að þetta er
þrælerfitt og lýjandi starf, einnig að ég hef ágæta færni og hæfni í kennarastarfið.“
Næsta vettvangsnám tengdist kjörsviði.
H V E R N I G S T Y Ð U R K E N N A R A H Á S K Ó L I Í S L A N D S V I Ð S T A R F S H Æ F N I K E N N A R A N E M A ?
42