Morgunn


Morgunn - 01.12.1923, Side 83

Morgunn - 01.12.1923, Side 83
MORGUNN 20Í) verk, aC raka erindi Jesú Krists hér á jörðinni innan vé- banda kirkjunnar, skuli telja þetta mál auvirðulegt kjal. Eg er í engum vafa um, að þessi vissa, þekking ogreynsla verður áhrifameiri fyrir leitandi mannssálirnir en þetta hjal sumra prestanna um lífið í Guði, sem fer áreiðanlega fyrir ofan garð1 og neðan hjá miklum fjölda manna, og stendur jafnvel sem ráðgáta og dulrún fyrir hugskotsaugum prest- anna. sjálfra, sem eru að tala um þetta í hálftómum kirkjun- um, sunnudag eftir sunnudag. Enginn skilji orð mín SVO, sem eg vilji gera lítið úr trúartilfinningu nokkurs manns; eg er þvert á móti sannfærður um, að vissan um lífssamhand við Jesú, við Guð, er dýrmætasta eign hvers manns. En eftir því sem eg hefi kynst fleiri mönnum hef eg sannfærst betur og betur um, að mjög fáum hefir hlotnast slík trúarreynsla. Og mér finst alt tal um efni, sem fer fyrir ofan garð og neðan hjá tilheyrendunum og stendur jafnvel óljóst fyrir ræðu- manninum, sé einhver átakanlegur blindingaleikur. Stundum finst mér þelckingarhrokinn vera nokkuð sjálfbirgingslegur, én allra sjálfbirgingslegastur, þegar hann fullyrðir mikið um, hvaða leiðir gæzkuríkur faðir vor á himnum notar til að hjálpa veikum og ófullkomnum börnum sínum, sem leita hans í einlægni og sannleika. Mér var áður bent á, og sumir vina minna munu ef til vill gjöra það enn, að spurningin mín: „Hvert fórstu?“ sé óþörf. Þeim hepnaðist ekki að sannfæra mig með rökum sínum þá; þeim liefir ckki hepnast það enn. Eg lieyrði prest einusinni flytja líkræðu. Hann byrjaði með því að tala um eorgina og söknuðinn, sem nú ríkti á heimili hins látna. Því næst talaði hann um, að nú væri hinn framliðni orðinn heil- agur >og laus við ulla synd og stæði nú; með pá'lmann í hönd- nm frammi fyrir hásæti Drottins og syngi Drotni lof með herskörum hinna útvöldu. Þegar fram í ræðuna kom, hafði presturinn auðsjáanlega gleymt þessu, og var nú kominn að þeirri niðurstöðu, að hinn framliðni svæfi hinn síðasta blund og biði þess, að lúðurhljómurinn kallaði hann fram fyrir há- 14
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.