Morgunn - 01.12.1932, Qupperneq 26

152
MORÖUNN
mikinn tíma til að hugsa, en eg fann mikið til þessar fáu
sekúndur. Eg fann, þegar eg kom aftur til Sumarlands-
ins, að eg var hlaðinn einhverju — einhverjum dásamleg-
um mætti. Eins og eg gæti stöðvað fljót, flutt fjöll úr stað;
og eg er svo dásamlega glaður“.
Hvað sem þér annars segið við þessari frásögn, mundi
hver faðir og hver móðir ekki vera ánægð, ef þau vissu
soninn, sem þau grétu og hörmuðu, hafa fengið slíkt hlut-
skifti eftir bústaðaskiftin, sem olli þeim svo mikilla rauna?
Eg er sannfærður um, að slík reynsla bíður margra góðra
manna og kvenna, sem af vorri jörð flytjast, en eg vil
ekki þrengja að yður mínum skoðunum á þessum efnum.
Guð hefir ekki sent mig til þess, því að eg minnist hinna
viturlegu orða Páls postula, sem segist ekki vilja drotna
yfir trú safnaða sinna, en vilja vera samverkamaður að
gleði þeirra, og það er einmitt þetta, sem mig langar til
að vera: samverkamaður Guðs að gleði yðar, og þess-
vegna skoða eg það heilaga skyldu mína, að þegja ekki
yfir neinu því, sem vakið hefir trúargleði mína og flutt
mér Ijós og yl.
Niðurlagsorð mín í þessari kvöldguðsþjónustu á Allra
sálna messu eru þessi: markmið kærleikans, sem stjórn-
ar heiminum, er endurlausn alls, sem lifir. Hver sá, sem
finnur neista kærleikans loga í sálu sinni, getur orðið
samstarfsmaður Hins Hæsta að þessari allsherjarendur-
lausn. Hver sá, sem af kæiieikshvöt sendir bænir sínar
fyrir öðrum, lífs eða liðinna, til föður ljósanna, hann er
stríðsmaður Krists og meðlimur hinnar stríðandi kirkju
hans á jörðinni. Kærleikur Guðs er sí-starfandi að þess-
ari allsherjarendurlausn, og hann æskir samstarfs mann-
anna í kærleiksþjónustu og fyrirbæn. í hvert sinn, sem
hið góða vinnur fullkominn sigur í einhverri sál, bætist
hún við í samfélag heilagra, hina biðjandi kirkju Krists,
sem sá texti Opinberunarbókarinnar, er eg las yður í upp-
hafi orða minna, segir frá. I>ar staðnæmist hinn mikli