Morgunn - 01.12.1932, Blaðsíða 43

M O R G U N N
169
viskusöni, og eg trúi því ekki, að þú mundir fara í al-
vöru að fást við slíkt, ef þú tryðir því ekki, að það væri
sannleikur“.
,,Eg hélt að þú mundir vita það, að eg mundi ekki
fara að eiga við það með þessum hætti, ef eg hefði ekki
fengið sannanir fyrir því, að það sé sannleikur“, svar-
aði eg.
„Heldur þú að nokkur framliðinn maður getí kom-
ið aftur?“ spurði hann.
,,Já“, sagði eg, „allir, sem vilja það, geta það, ef
einhver er á jörðunni, sem líka vill komast í samband“.
Því svaraði hann svo: „Jæja, þegar eg fer yfir
um, eins og þú kallar það, þá ætla eg að koma aftur til
þín“.
Hann bað mig að skýra fyrir sér eitt eða tvö atriði
viðvíkjandi sambandinu, og eg sagði honum, hvernig
hann gæti sent skeyti með borði, eða sýnt sig miðli, svo
að miðillinn gæti lýst honum, eða reynt að hugsa um
eitthvað, sem sannfærði mig um, að það væri hann.
Hann sagði: „Gott og vel; eg ætla að gera þetta, þeg-
ar eg fer yfir um, en eg er nú sæmilega frískur sem
stendur"
Eg sagði honum alt um málið, sem eg gat, og hon-
um þótti meira og meira um þetta vert og lagði fyrir
mig óteljandi spurningar. Þá sagði hann alt í einu: ,,Eg
skal segja þér — eg hefi heyrt rödd, rödd utan við mig,
nokkurum sinnum fáeinar síðustu vikurnar".
,,Ó“, sagði eg, „hvað þetta er skemtilegt! Hvað segir
röddin? “
„Deyja 15. janúar“, sagði hann. „Röddin segir
aldrei neitt annað, en altaf þetta: „Deyja 15. janúar“.
Eg veit ekki, við hvers dauða er átt. Ef til vill er átt við
bölvaðan keisarakarlinn“.
Eg sá aldrei föður minn aftur í holdinu. Hann dó
að morgni þess 15. janúar, að eins tveim vikum eftir að
hann hafði sagt mér þetta. Eg veit ekki, hvers vegna_