Morgunn - 01.12.1935, Blaðsíða 35

MORGUNN
161
Utan við líkamann.
Erindi eftir Einar Loftsson.
Þrátt fyrir það, þótt öll trúarbrögð heimsins haldi því
fram í kenningum sínum, að í líkamanum búi ódauðleg
sál, þá er það og einnig víst, að ýmsir játendur þeirra
hafa ekki verið æfinlega jafn-sannfærðir um sannleiksgildi
þeirrar staðhæfingar.
Það er vafamál, hvort mennirnir hafa efast jafn-al-
ment um nokkuð eins og það, hvort mannssálin hafi
nokkurt sjálfstætt líf eða tilveru utan líkamans.
Og það er vafamál, hvort mennirnir hafa nokkru sinni
átt sterkara áhugamál en það, að fá úr því skorið, hvort
öllu væri lokið með dauða líkamans, eða hvort það biðu
þeirra hinumegin grafar ódáinslönd eilífra þroskamöguleika.
Eg er að minsta kosti einn af þeim mörgu, sem þráð
hafa þekkingu á þeim efnum, en um eitt skeið æfi minnar
virtist mér öll viðleitni mín til þess að öðlast þekkingu á
þeim málum algjörlega neikvæð.
Allar staðhæfingar trúarbragðanna um líf á bak við
dauðans djúp virtust mér svo þokukendar og óljósar, að mér
reyndist það ókleift að finna þar öryggi eða fullvissu, þrátt
fyrir það, þó að mér þætti algleymis-kenning efnishyggju-
stefnunnar alt annað en viðfeldin lífsskoðun.
Mér fanst alt þetta draumkenda óljósa hjal mann-
anna um eilífðarmálin ekki vera neitt annað en tilbúið
hugsæissmíði þeirra manna, sem kveinkuðu sér við að
horfast í augu við algleymi veruleikans, en sem gripu til
þess ráðs í vonleysi um að finna ráðningu hinnar miklu
gátu, að búa sjálfum sér til einskonar hyllingahöll eigin
ll