Morgunn - 01.12.1935, Blaðsíða 22

148
MORGUNN
en sandkorn á haísbotni óendanleikans. En ýmislegt bend-
ir á að þær verur, sem birtast hér, séu framliðnir menn,
oft og einatt dánir ástvinir vorir, vinir, sem falið sé í öðrum
heimi það göfuga hlutverk að vera miðlar eða milligöngu-
verur milli stjórnarvalda alheimsins og vor mannanna.
Fregnirnar, sem sálarrannsóknarmenn nútímans birta öðru-
hvoru, sýna nokkuð af því, sem sagt er frá öðrum heimi á fund-
um þeirra, og styðja þá eldgömlu skoðun að hver einasti
maður hafi sína verndarveru, sem af Guði sé falið að vera
milliliður milli hans og vor. Að alt, sem vér hugsum og
gerum, sé sýnilegt og heyranlegt í þeim andlega heimi,
sem verndarverur vorar dvelja í, á sama hátt eins og vér
heyrum í einföldu tæki alt það, sem gerist í útvarpssölum
loftskeytastöðvanna. En ef þetta er nú svona, sem öll
gömul og ný andleg reynsla mannanna staðfestir, þá förum
við aó skilja betur en áður þennan boðskap Krists, sem eg
er hér að tala um í dag, að engin launung geti verið til
í tilverunni, »að ekkert sé hulið, sem ekki verði opinbert
og það, sem talað er í myrkrinu, heyrist í birtunni.« Það
er ekki einungis Guð, sem sér og heyrir alt, sem vér hugs-
um og gerum, heldur einnig milljónir milljóna af verum, sem
umlykja oss öll, þótt vér sjáum þær ekki.
Vitanlega er þetta ekki óblandinn fagnaðarboðskapur
fgrír oss ófullkomna synduga mennina, en við því verður
nú ekki gert. Hið illa í tilverunni felur æfinlega, jafnt í
þessu sem öðru, í sér sina refsingu og hið góða, sem er
i samræmi við rödd Guðs í sjálfum oss, sína umbun. Til-
veran er svona, hvort sem oss fellur það betur eða ver.
Vér ráðum jafnt við það eins og gang sólarinnar. Það sem
oss þarf að skiljast, vinir mínir, er það að vér verðum að
laga oss eftir tilverunni. Tilveran lagar sig ekki eftir oss.
Vér verðum að muna það, að þótt mennirnir sjái ekki til
vor, þegar vér í myrkrinu höfumst eitthvað að, sem vér
eigum ekki að gera, eða hugsum illar og syndsamlegar
hugsanir, þá er ókleift að verjast því að alt slíkt sé og
verði opinbert. Haldið þér ekki að margt illvirkið yrði