Morgunn


Morgunn - 01.12.1935, Blaðsíða 111

Morgunn - 01.12.1935, Blaðsíða 111
M0B6UNN 237 en linuðust við það, að þetta hafði ekki komist upp, og hann hafði ekki verið látinn afplána misgjörðina með neinum hætti. í öllu þessu andstreymi reyndi hann að vera glaðlegur konunnar sinnar vegna. Þó að hann segði mér það aldrei, veit eg að hann svelti sig oft, til þess að hann gæti keypt einhverja sælgætisögn handa henni. Hún reyndi líka æfinlega að vera glaðleg vegna mannsins síns og bar þrautir sínar án þess að kvarta. »Eg veit að eg verð betri á morgun«, var hún vön að segja með átakan- legu brosi, þegar hann spurði hana, hvernig henni liði. En hinn veiki máttur hennar hélt áfram að þverra, og eitt kvöldið sá eg dökku veruna með blæjuna fyrir andlitinu við fótagaflinn hennar. Þá vissi eg, að andlát hennar var í nánd. En af því að eg vissi líka um hina dýrlegu, nýju fæðingu og hina skyndilegu lausn frá öllum þrautum, þreytu og vanmætti, sem hennar beið, þá var það með fróunar- tilfinning, að því er hana snerti, að eg beið andláts hennar. Hugsunin um þær sálarkvalir, seni vesalings maðurinn henn- ar mundi líða, urðu mér áhyggjuefni. Barnið fæddist andvana og bráðlega fór móðirin á eftir því inn í betri veröld. Þá sá eg það, sem eg held að sé örðugra að horfa á en hinar sárustu líkamlegu þjáning- ar — sálarkvalirnar. Eg sá þær afdráttarlaust. N. sakaði sjálfan sig um að hafa valdið dauða konu sinnar. Ef hann hefði ekki verið, sagði hann, þá lifði hún enn ánægjulegu lífi í allsnægtum. Af því að hann hefði verið svo mikill heigull að þora ekki að heyja baráttuna einn við fátækt- ina, hafði hann þegið boð hennar um að taka þátt í fá- tæktinni með honum, og með því hafði hann dregið hana út í dauðann. Hann hafði framið skjalafölsun. Hann hafði sýnt það, að hann var hinn auvirðulegasti og fyrirlitlegasti ræfill. Þá fór hann að gera sér grein fyrir auðninni í lífi sínu. Hvernig gat hann borið það af, sem eftir kynni að vera af lífi hans, þegar hann var sviftur samvistum við hana, sem hann unni svo heitt? Hann gat það ekki. Hann ætlaði
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124

x

Morgunn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.