Morgunn


Morgunn - 01.12.1935, Blaðsíða 21

Morgunn - 01.12.1935, Blaðsíða 21
MOKGUNN 147 taka andleg dularmögn til greina. Og margt af því, sem vísindi efnisins eru nú að sýna oss, sannar oss einmitt að fleira er til í veröldinni en oss fyrir skemstu óraði fyrir. Vér skulum til dæmis taka hið dularfulla tæki nútímans, útvarpstækið. Það einfalda áhald gerir oss færa um að heyra um allan heim. Þetta er gert með þeim hætti að ýmiskonar hljóð eru send út í heiminn með krafti frá sterkum rafstraumi. Þér haldið ef til vill að hljóðin berist á öldum loftsins, sem komist á hreyfingu fyrir áhrif straums- ins. Þetta er alls ekki svo. Hinn sterkasti rafstraumur, sem þekkist í heimi, mundi ekki orka að senda hljóð á loft- bylgjum nema tiltölulega mjög skamma leið. Loftið er svo þungt og veitir svo rnikla mótstöðu. Nei, vísindin vita að allur geimurinn er fullur af einhverju efni, sem ekki er samsett úr neinum þeirn efnum, sem menn þekkja og hefir enga þyngd eins og alt annað, sem þekkist í efnisheimin- um. Menn vita ekkert um þetta efni, nema menn vita að það er til. Vísindamennirnir kalla það »eter« og segja að hljóðið, sem vér náum úr útvarpstækinu berist til vor á bylgjum etersins. Þarna segja þó vislndin oss að vér lif- um í heimi, sem fulliir sé af ósýnilegu og óþreifanlegu efni sem fylli alla hlutí og hafi margvisleg áhrif. Hvernig fara þá menn, sem þetta játa, að efast um að til sé andlegur heimur með verum, sem við getum ekki skynjað í venju- legu ástandi og með venjulegum tækjum eða jafnvel full- ýrða, að þær séu ekki til, þegar mannkynið hefir orðið varí við þessar verur á öllum öldum? Nei, vinir rnínir! Það verður ekki með nokkru skynsamlegu móti komist undan því að játa það að vér lifum í sambýli við verur, sem vér venjulega heyrum ekki né sjáum. En hverjar eru þá þessar verur? í ritningunni eru venjulega nefndir englar, sem gerðu vart við sig, þegar mennirnir voru staddir í nauðum, líkamlega eða andlega. Þeir eru þar skoðaðir sem sérstakir sendiboðar Guðs. Víst er það ekki ósennilegt að til kunni að vera aðrar verur en við mennirnir á þessari jörð, við sem ekki erum annað 10*
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124

x

Morgunn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.