Morgunn


Morgunn - 01.12.1935, Side 21

Morgunn - 01.12.1935, Side 21
MOKGUNN 147 taka andleg dularmögn til greina. Og margt af því, sem vísindi efnisins eru nú að sýna oss, sannar oss einmitt að fleira er til í veröldinni en oss fyrir skemstu óraði fyrir. Vér skulum til dæmis taka hið dularfulla tæki nútímans, útvarpstækið. Það einfalda áhald gerir oss færa um að heyra um allan heim. Þetta er gert með þeim hætti að ýmiskonar hljóð eru send út í heiminn með krafti frá sterkum rafstraumi. Þér haldið ef til vill að hljóðin berist á öldum loftsins, sem komist á hreyfingu fyrir áhrif straums- ins. Þetta er alls ekki svo. Hinn sterkasti rafstraumur, sem þekkist í heimi, mundi ekki orka að senda hljóð á loft- bylgjum nema tiltölulega mjög skamma leið. Loftið er svo þungt og veitir svo rnikla mótstöðu. Nei, vísindin vita að allur geimurinn er fullur af einhverju efni, sem ekki er samsett úr neinum þeirn efnum, sem menn þekkja og hefir enga þyngd eins og alt annað, sem þekkist í efnisheimin- um. Menn vita ekkert um þetta efni, nema menn vita að það er til. Vísindamennirnir kalla það »eter« og segja að hljóðið, sem vér náum úr útvarpstækinu berist til vor á bylgjum etersins. Þarna segja þó vislndin oss að vér lif- um í heimi, sem fulliir sé af ósýnilegu og óþreifanlegu efni sem fylli alla hlutí og hafi margvisleg áhrif. Hvernig fara þá menn, sem þetta játa, að efast um að til sé andlegur heimur með verum, sem við getum ekki skynjað í venju- legu ástandi og með venjulegum tækjum eða jafnvel full- ýrða, að þær séu ekki til, þegar mannkynið hefir orðið varí við þessar verur á öllum öldum? Nei, vinir rnínir! Það verður ekki með nokkru skynsamlegu móti komist undan því að játa það að vér lifum í sambýli við verur, sem vér venjulega heyrum ekki né sjáum. En hverjar eru þá þessar verur? í ritningunni eru venjulega nefndir englar, sem gerðu vart við sig, þegar mennirnir voru staddir í nauðum, líkamlega eða andlega. Þeir eru þar skoðaðir sem sérstakir sendiboðar Guðs. Víst er það ekki ósennilegt að til kunni að vera aðrar verur en við mennirnir á þessari jörð, við sem ekki erum annað 10*
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.