Morgunn


Morgunn - 01.12.1935, Blaðsíða 29

Morgunn - 01.12.1935, Blaðsíða 29
M 0 R G U N N 155 Skyggir þessi veruleiki ekki á von framhaldslífsins? Raunar hefir kirkjan kent oss um annað lif. En þessi kenn- ing var svo reikul og tvíræð, að hún var almenningi gagnslaus. Oss var kent, að sálin hlyti sæluvist á himnum eftir andlátið, en að hinu leytinu að sálin dveldist ein- hversstaðar með líkamanum til dómsdags. Efnishyggju- mennirnir fullyrða, að maðurinn deyi eins og kertaljósið deyr, þegar vax og ljósmeti er þorrið. En hvað mikið þurfum við af sönnunum, til þess að trúa því, að sálin lifi líkamsdauðann? Það kemur fyrir, að mér virðist von- •laust að reyna að sannfæra múginn. En samt veit eg, að það -heppnast um síðir. Staðreyndirnar eru margar. Hlustum á, hvað þeir segja, sem farnir eru héðan: Vér erum hér. Það erum vér, sem þér haldið að séu dauðir. Vér erum ekki dauðir, heldur lifandi. Engin sála, sem lifað hefir á jörð- uoni, hefir hætt að lifa og vera til. Það eru til veraldir þar sem hinar óteljandi milljónir eru, sem verið hafa á jörðunni frá upphafi vegar. Og það eru ekki eingöngu menn- irnir, sem lifa líkamsdauðann, heldur dýrin, fuglar, fiskar, skriðdýr og skordýr, alt, sem lífs er. Ljósvakahluti þessara vera heldur áfram að lifa, hver á sínu sviði og eftir sínum tilgangi. En þar með er ekki alt sagt, sem segja þarf. Látið yður ekki koma til hugar, að ódauðleikinn sé bundinn við menn og skepnur. Nei, jurtaríkið og steinarikið hlýða sömu lögum. Skepnurnar lifa líkamsdauðann. Vér tókum einusinni hund í fóstur, segir Dahl í bók sinni. Húsbóndi hans hafði látist. Einu sinni kom eigandi hundsins á miðilsfund hjá oss. Hann var mjög glaður og þakkaði oss innilega fyrir hve vel við höfum reynst þessu fósturbarni voru. Hund- urinn var í stofunni og þekti fyrri húsbónda sinn, sýndi hann það með ýmsum gleðilátum og flaðri. Hundurinn sér mig, sagði húsbóndi hans. Og vafalaust hafði hann rétt fyrir sér. Tímarnir liðu, og hundurinn fékk lungnabólgu og deyði. Eftir nokkurn tíma sagði Lúðvíg oss, að hundurinn væri kominn yfir til þeirra og búin að hitta gamla hús-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124

x

Morgunn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.