Morgunn


Morgunn - 01.12.1935, Síða 29

Morgunn - 01.12.1935, Síða 29
M 0 R G U N N 155 Skyggir þessi veruleiki ekki á von framhaldslífsins? Raunar hefir kirkjan kent oss um annað lif. En þessi kenn- ing var svo reikul og tvíræð, að hún var almenningi gagnslaus. Oss var kent, að sálin hlyti sæluvist á himnum eftir andlátið, en að hinu leytinu að sálin dveldist ein- hversstaðar með líkamanum til dómsdags. Efnishyggju- mennirnir fullyrða, að maðurinn deyi eins og kertaljósið deyr, þegar vax og ljósmeti er þorrið. En hvað mikið þurfum við af sönnunum, til þess að trúa því, að sálin lifi líkamsdauðann? Það kemur fyrir, að mér virðist von- •laust að reyna að sannfæra múginn. En samt veit eg, að það -heppnast um síðir. Staðreyndirnar eru margar. Hlustum á, hvað þeir segja, sem farnir eru héðan: Vér erum hér. Það erum vér, sem þér haldið að séu dauðir. Vér erum ekki dauðir, heldur lifandi. Engin sála, sem lifað hefir á jörð- uoni, hefir hætt að lifa og vera til. Það eru til veraldir þar sem hinar óteljandi milljónir eru, sem verið hafa á jörðunni frá upphafi vegar. Og það eru ekki eingöngu menn- irnir, sem lifa líkamsdauðann, heldur dýrin, fuglar, fiskar, skriðdýr og skordýr, alt, sem lífs er. Ljósvakahluti þessara vera heldur áfram að lifa, hver á sínu sviði og eftir sínum tilgangi. En þar með er ekki alt sagt, sem segja þarf. Látið yður ekki koma til hugar, að ódauðleikinn sé bundinn við menn og skepnur. Nei, jurtaríkið og steinarikið hlýða sömu lögum. Skepnurnar lifa líkamsdauðann. Vér tókum einusinni hund í fóstur, segir Dahl í bók sinni. Húsbóndi hans hafði látist. Einu sinni kom eigandi hundsins á miðilsfund hjá oss. Hann var mjög glaður og þakkaði oss innilega fyrir hve vel við höfum reynst þessu fósturbarni voru. Hund- urinn var í stofunni og þekti fyrri húsbónda sinn, sýndi hann það með ýmsum gleðilátum og flaðri. Hundurinn sér mig, sagði húsbóndi hans. Og vafalaust hafði hann rétt fyrir sér. Tímarnir liðu, og hundurinn fékk lungnabólgu og deyði. Eftir nokkurn tíma sagði Lúðvíg oss, að hundurinn væri kominn yfir til þeirra og búin að hitta gamla hús-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124

x

Morgunn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.