Morgunn


Morgunn - 01.12.1935, Page 29

Morgunn - 01.12.1935, Page 29
M 0 R G U N N 155 Skyggir þessi veruleiki ekki á von framhaldslífsins? Raunar hefir kirkjan kent oss um annað lif. En þessi kenn- ing var svo reikul og tvíræð, að hún var almenningi gagnslaus. Oss var kent, að sálin hlyti sæluvist á himnum eftir andlátið, en að hinu leytinu að sálin dveldist ein- hversstaðar með líkamanum til dómsdags. Efnishyggju- mennirnir fullyrða, að maðurinn deyi eins og kertaljósið deyr, þegar vax og ljósmeti er þorrið. En hvað mikið þurfum við af sönnunum, til þess að trúa því, að sálin lifi líkamsdauðann? Það kemur fyrir, að mér virðist von- •laust að reyna að sannfæra múginn. En samt veit eg, að það -heppnast um síðir. Staðreyndirnar eru margar. Hlustum á, hvað þeir segja, sem farnir eru héðan: Vér erum hér. Það erum vér, sem þér haldið að séu dauðir. Vér erum ekki dauðir, heldur lifandi. Engin sála, sem lifað hefir á jörð- uoni, hefir hætt að lifa og vera til. Það eru til veraldir þar sem hinar óteljandi milljónir eru, sem verið hafa á jörðunni frá upphafi vegar. Og það eru ekki eingöngu menn- irnir, sem lifa líkamsdauðann, heldur dýrin, fuglar, fiskar, skriðdýr og skordýr, alt, sem lífs er. Ljósvakahluti þessara vera heldur áfram að lifa, hver á sínu sviði og eftir sínum tilgangi. En þar með er ekki alt sagt, sem segja þarf. Látið yður ekki koma til hugar, að ódauðleikinn sé bundinn við menn og skepnur. Nei, jurtaríkið og steinarikið hlýða sömu lögum. Skepnurnar lifa líkamsdauðann. Vér tókum einusinni hund í fóstur, segir Dahl í bók sinni. Húsbóndi hans hafði látist. Einu sinni kom eigandi hundsins á miðilsfund hjá oss. Hann var mjög glaður og þakkaði oss innilega fyrir hve vel við höfum reynst þessu fósturbarni voru. Hund- urinn var í stofunni og þekti fyrri húsbónda sinn, sýndi hann það með ýmsum gleðilátum og flaðri. Hundurinn sér mig, sagði húsbóndi hans. Og vafalaust hafði hann rétt fyrir sér. Tímarnir liðu, og hundurinn fékk lungnabólgu og deyði. Eftir nokkurn tíma sagði Lúðvíg oss, að hundurinn væri kominn yfir til þeirra og búin að hitta gamla hús-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124

x

Morgunn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.