Morgunn


Morgunn - 01.12.1935, Side 29

Morgunn - 01.12.1935, Side 29
M 0 R G U N N 155 Skyggir þessi veruleiki ekki á von framhaldslífsins? Raunar hefir kirkjan kent oss um annað lif. En þessi kenn- ing var svo reikul og tvíræð, að hún var almenningi gagnslaus. Oss var kent, að sálin hlyti sæluvist á himnum eftir andlátið, en að hinu leytinu að sálin dveldist ein- hversstaðar með líkamanum til dómsdags. Efnishyggju- mennirnir fullyrða, að maðurinn deyi eins og kertaljósið deyr, þegar vax og ljósmeti er þorrið. En hvað mikið þurfum við af sönnunum, til þess að trúa því, að sálin lifi líkamsdauðann? Það kemur fyrir, að mér virðist von- •laust að reyna að sannfæra múginn. En samt veit eg, að það -heppnast um síðir. Staðreyndirnar eru margar. Hlustum á, hvað þeir segja, sem farnir eru héðan: Vér erum hér. Það erum vér, sem þér haldið að séu dauðir. Vér erum ekki dauðir, heldur lifandi. Engin sála, sem lifað hefir á jörð- uoni, hefir hætt að lifa og vera til. Það eru til veraldir þar sem hinar óteljandi milljónir eru, sem verið hafa á jörðunni frá upphafi vegar. Og það eru ekki eingöngu menn- irnir, sem lifa líkamsdauðann, heldur dýrin, fuglar, fiskar, skriðdýr og skordýr, alt, sem lífs er. Ljósvakahluti þessara vera heldur áfram að lifa, hver á sínu sviði og eftir sínum tilgangi. En þar með er ekki alt sagt, sem segja þarf. Látið yður ekki koma til hugar, að ódauðleikinn sé bundinn við menn og skepnur. Nei, jurtaríkið og steinarikið hlýða sömu lögum. Skepnurnar lifa líkamsdauðann. Vér tókum einusinni hund í fóstur, segir Dahl í bók sinni. Húsbóndi hans hafði látist. Einu sinni kom eigandi hundsins á miðilsfund hjá oss. Hann var mjög glaður og þakkaði oss innilega fyrir hve vel við höfum reynst þessu fósturbarni voru. Hund- urinn var í stofunni og þekti fyrri húsbónda sinn, sýndi hann það með ýmsum gleðilátum og flaðri. Hundurinn sér mig, sagði húsbóndi hans. Og vafalaust hafði hann rétt fyrir sér. Tímarnir liðu, og hundurinn fékk lungnabólgu og deyði. Eftir nokkurn tíma sagði Lúðvíg oss, að hundurinn væri kominn yfir til þeirra og búin að hitta gamla hús-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.