Búfræðingurinn - 01.01.1951, Blaðsíða 17

BÚFRÆÐINGURINN
15
það, að slíkum saum hættir mjög til að ryðga, og er þá einnig nokkur
hætta á, að vírinn undir festingunni ryðgi. Galvaniseraður saumur
væri mun betri. En þegar hann er beygður, flísast nokkuð af galvani-
seringunni, og ending hans verður minni en við mætti búast.
Gadtlavírskeiigir er kengbeygður galvaniseraður vír, 3—4 cm að
lengd og venjulega 3,4 mm að gildleika. Annars er til ýmiss
konar sverleiki. Á galvaniseringin að vera óskemmd, eftir að
kengirnir hafa verið reknir í staurinn. Slíkir kengir eru miklu
endingarbetri, traustari, skemma vírinn á
festingunni litið, og er mun þægilegra og á mynd
fljótlegra að festa giðringu með þeim lield- Gaddaxnrskengur.
ur en nöglum.
IV. Girðingar.
1. Torj- og grjótgirðingar.
Hér verður aðeins lítillega vikið að þessari tegund girðinga. Þær
verða yfirleitt miklu dýrari en aðrar girðingar, því að vinna við þær
er mikil, enda þótt þeim megi telja það til gildis, að engin gjaldeyris-
eyðsla er þeim samfara.
a. Grjótgarðar ein- og tvíhlaðnir. Þar, sem grjót er á fyrirhuguðu
girðingarstæði eða nálægt, og þá einkanlega hraungrjót, geta girðing-
ar þessar komið til greina. Séu garðarnir hafðir einhlaðnir, þarf grjót-
ið að vera vel lagað, ef um er að ræða blágrýti eða grágrýti. Hraun-
grjót er hentugast. Einhlaðnir garðar þurfa að vera minnst 1,25 m háir,
ef undirstaða er traust. Annars verður að gera ráð fyrir, að þeir sígi,
og þurfa þá að vera hærri. Tvíhlaðnir grjótgarðar þurfa að vera um
0,8 m að neðan, 1,3 m að hæð og 0,5 m breiðir að ofan. Þeir eru mjög
þungir, og mikið grjót fer í þá. Ef undirstaða er laus, verður að grafa
fyrir þeim, helzt niður á fast, annars missíga þeir og skekkjast. Þeir
verða því venjulega mjög vinnufrekir í byggingu, en eru hins vegar
allgóð vörn og þurfa miklu minna viðhald en einhlaðnir garðar og end-
ast lengi. Þeir gefa gott skjól eins og aðrir garðar úr innlendu efni.
Þar, sem hætta cr á, að aurskriður renni á lún eða ræktuð lönd, geta
grjótgarðar varnað minni háttar skriðum. — Af tvíhlöðnum grjót-
görðum var dagsverkið talið 2 faðmar (4 m), en í einhlöðnum 4—5
faðmar (8—10 m).