Búfræðingurinn - 01.01.1951, Blaðsíða 151

BÚFRÆÐINGURINN
149
L Landamerkjavörffur eru á hæSarbrúnum sín hvorum megin dalsins. Það á að
nSlinga út“ og auðkenna línuna milli varðanna, en hún liggur yfir mishæðótt
land. Frá vörðunum sést eftir öllu h'nustæðinu. Ilvernig er bezt að „stinga línuna
ut“? 8. Það á að kortleggja jörð. Eitt landamerkið er toppmyridað sker úti í sjó,
sem ekki verður komizt að. Ilvernig er hægt að ákveða legu skersins? 9. Hvers
ter einkum að gæta við „tachymctriskar" landmælingar?
H. Skipulagning framrœslu: Kollugerði liggur á Suðurlandi á því svæði, þar
sem meðalúrkoma ársins er 850 mm. Skiptist úrkoman þannig: vetur: 300 mm,
vor: 100 mm, sumar: 250 mm, haust: 200 mm. Landlýsing: Landið fyrir norðan
Veg, austan uppsprettnanna, er mýri, rotin og vatnsmikil, á stöðum fúa-fen. Jarð-
Vegsdýpt um 2.20 m. Landið milli uppsprettnanna og línunnar A—L er austast
l'étt hálfdeigt mýrlendi. Jarðvegsdýpt um 3.00 m. Vestur af því eru svo hálfdeigir
leirlausir móar. Jarðvegsdýpt um 1,90 m. Vestan við línuna á kortinu, merkta A-N,
er sandur um 1,10 m á dýpt. Landið sunnan við veginn er þétt mýrlendi, hálf-
Jeigju móar og raklent tún. Jarðvegsdýpt yfir 2.60 m. —- VerkefniS: Óskað er eftir
kerfishundinni framræslu á öllu landi Kollugerðis með tilliti lil þess, að auðvelt
s'-’ að lokræsa landið fyrir norðan veg með kílræsum og landið fyrir sunnan veg
riteð hnausræsum. Sýnið þau og fjarlægð milli þeirra. Tilgreinið einnig æskilega
uýpt og fláa opinna skurða á einstöku stöðum með tilliti til þeirra upplýsinga, er
að framan eru gefnar. Tillit þarf ekki að taka til annarra farvega, sem í landinu
eru, en affallsins.
Arfgengis- og kynbótafrœði: 1. Lýsið byggingu frumurkjarnans og litninganna.
2. Lýsið zig-zag-erfðum hjá hænsnum og þýðingu þeirra. 3. Skýrið fænotypiskar
°g genotypiskar orsakir fyrir afkvæmafjölda búfjár. 4. Skýrið rannsóknir á arf-
gengi mjólkurframleiðslunnar. 5. Endurtekin kynblöndun.
fíúfjárfrœði:
A. Fóðurfrœði: 1. Efnagreiningar á hörfrækökum sýndi eftirfarandi efnainni-