Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1945, Side 54

A.ld^a.rsfoz’seti islce]msM.im ljó<iS)©K.sildiai
vesiami haf§
' Eftir Einar P. Jónsson
Magnús Markússon skáld ber
aldurinn vel; hann er enn ungleg-
ur ásýndum, þótt nú eigi hann
freklega áttatíu og sjö ár að baki;
í skapgerð hans fléttast saman lífs-
gleði og bjartsýni þrátt fyrir það,
þótt hann hafi eigi ávalt siglt
Hrafnistubyr, sem naumast var
heldur að vænta á svo langri og
svipbrigðaríkri ævi; hann hefir
jafnan tekið hverju áfalli með
yfirvegaðri sálarró, sem grundvall-
ast á bjargfastri eilífðartrú og ó-
bifandi trausti á sigur þess góða;
þessi skapgerðarsérkenni koma
víða fram í ljóðum hans, og setja
á þau mildan og hreinan svip. Ljóð
Magnúsar eru ekki stórbrotin og
þau minna sjaldnast á “arnsúg í
flugnum”; yfir þeim hvílir heið-
ríkja drengilegra hugsana, sem
gerir þau aðlaðandi og vinsæl.
Magnús hefir gefið út tvær ljóða-
bækur, og munu þær hafa náð
meiri útbreiðslu, en flestar, ef ekki
allar ljóðabækur annara vestur-ís-
lenskra skálda. Þótt leitað sé með
logandi ljósi fyrirfinnast hvergi
braglýti í kvæðum Magnúsar; hann
ann íslensku ljóðformi og kann
manna best með það að fara. íslands-
kvæði hans bera vott um órofa son-
artrygð við móðurina í austri.
Magnús Markússon er fæddur á
Hafsteinsstöðum í Skagafirði þann
27. nóvember 1858. Foreldrar hans
voru þau Markús Árnason frá Garði '
Hegranesi og kona hans Filippí*
Hannesdóttir, Bjarnasonar prests að
Ríp. Magnús ólst upp hjá foreldrum
sínum að Kelfavík í Hegranesi þar
til hann var 11 ára; frá þeim tíma
dvaldi hann á ýmissum stöðum, en
fluttist 10 ára að aldri til hálfbróður
síns, séra Ólafs Bjarnasonar, er þa