Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1945, Side 104

82
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
hinumegin við litla grasflöt sem að-
skilur húsin. Hús þetta hefir að
geyma mjög verðmætt safn fágætra
bóka og handrita. Þar er Gutenberg
biblía, prentuð árið 1456, og fyrsta
eintak af Gamla Testamentinu á
hebresku, prentað 1488. Þar eru einn-
ig skræður og leirtöflur frá Babylon
og Egyptalandi, ljósmynduð handrit
frá miðöldunum og safn af hinum
frægu málverkum Rembrandts, hins
mikla snillings. Hingað safnast náms-
fólk frá öllum löndum heims til rann-
sókna og náms. En við Winnipeg
menn erum aðeins dægurflugur hér;
tíminn er naumur og margt að sjá.
Við kveðjum leiðsögumanninn og
förum heim í okkar eigin höll, Savoy
Plaza.
Um kvöldið skeði það, sem í Win-
nipeg og víðar í bygðum fslendinga
hefði þótt einkennilegt fyrirbrigði.
Hannes Péturson sem þá var forseti
Sambandskirkjufélagsins bauð mér,
presti Fyrsta lúterska safnaðar í
Winnipeg, á bíó, og eg þáði boðið
með þökkum! Þar sem enginn þekk-
ir mann, þar er gott að vera! Leik-
húsið var ekki nein smákompa; mér
var sagt að þetta væri stærsta leikhús
veraldarinnar. Ekkert skal eg samt
fullyrða um það, hefi enga þekkingu
á þeim hlutum til að gera þar saman-
burð, en hitt er víst að þetta leikhús
— Roxy Theatre heitir það, er geysi-
stórt, tekur 6.900 manns í sæti. Urð-
um við að klifra upp fjölda stiga,
áður en við komum upp á hæð, þar
sem við loksins gátum fundið sæti.
Virtist þá leiktjaldið vera hér um bil
beint fyrir neðan okkur. í fyrstu
fanst okkur þetta óþægilegt, en við
vöndumst því skjótt, gleymdum því
reyndar nærri samstundis, því mynd-
in sem við sáum var svo falleg og
fróðleg. Þetta var ævisaga Wilson’s
fyrrum Bandaríkjaforseta, í fullum
litum. Hafði hún nú verið sýnd á
fjórðu viku frá kl. 9 á morgnana til
kl. 12 á kvöldin, en samt var nærri
ómögulegt að fá sæti. Það er augljóst
af ýmsum ummerkjum nú, að þótt
Wilson væri misskilinn á sinni tíð,
og þjóðabandalags hugsjón hans
hafnað af þingi Bandaríkjanna, þá sjá
menn nú ævi hans og viðleitni í nýju
ljósi, og finna í hugsjón hans hina
einu mögulegu leið til að skapa frið á
jörðu. Þá jók það ekki lítið á ánægju
okkar að sjá í fréttaþætti sýningar-
innar myndir frá lýðveldisstofnun-
inni á fslandi. Þar sáum við tvo
helstu menn þjóðarinnar þar sem þeir
gengu á Þingvelli hlið við hlið, for-
seta íslands, þá nýkjörinn til þess
embættis, herra Svein Björnsson, og
biskup íslands, herra Sigurgeir Sig'
urðsson, í fullum embættisskrúða-
Við vorum stoltir af þessum höfðing-
legu mönnum, og tókum óspart þátt
í lófaklappinu, sem þeim var fagnað
með. Biskupinn þektum við báðir
persónulega frá því er hann sótti
okkur heim hér í Winnipeg, á tutt-
ugu og fimm ára afmæli Þjóðræknis-
félagsins. Forsetanum áttum við eft-
ir að kynnast næstu daga, til þess
vorum við einmitt hingað komnir.
Næstu dögum vörðum við til heim'
sókna hjá vinum og ættingjum, og tif
að sjá merka sögustaði og söfn. Hver
okkar valdi þá staði sem stóðu hug^
hans næst. Frænka konu minnar.
Mrs. Laurel Thompson, sem heima á i
Rockville Centre, og maður hennar
Norman, sýndu mér þá miklu vin-