Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1945, Qupperneq 159

ÞINGTÍÐINDI
137
lýsti kosningu hans, hafði enginn annar
verið tilnefndur. Dr. Beck bar nú fram
skilgreiningu frá eigin hendi, í sambandi
Vlð kosningu hans, er hann bað að bók-
uð yrði:
Endurskoðunarmenn voru kosnir þeir:
Steindór Jakobsson og Jóhann Beck.
Útnefningarnefnd: Sigurður Melsted,
Hjálmar Gíslason, Guðmundur Eyford.
Jafnframt því, sem eg þakka þingi það
traust og þá sœmd, sem það hefir sýnt
mer með því að endurkjósa mig sem
orseta Þjóðræknisfélagsins, vil eg taka
Pað fram, að eg tók kosningu fyrir á-
^koranir úr öllum áttum og vil jafn-
rahit láta bókfesta það, að eg tók út-
Uefningunni með þeirri skýringu, að eg
yrði 3-Hs ekki í kjöri næsta ár.
Guðmundur Eyford bar nú fram með-
^^li nefndarinnar með séra V. J. Ey-
nds fyrir vara-forseta. Enginn annar
hefndur. Séra Valdimar kosinn í einu
hl3óði.
v Guðniundur Eyford gat þess að nú-
sGrandi skrifari, séra Sigurður Ólafsson,
1 sðr ekki fært að þjóna ritarastarfinu
Séram- Mælti nefndin með J. J. Bíldfell.
tilr Johnson var útnefndur eftir
ið t°^U ^Ia ■MaSnnssonar- Var nú geng-
j , l* kosninga og tveir i vali. Séra H. E.
nns°n hlaut kosningu.
eli^ara'skrifari, Mrs. E. P. Jónsson gaf
lyrir a Sar trl starís 1 nefndinni
E°niandi ár. Jón Ásgeirsson, er
e; n<tin niælti með, hlaut kosningu í
nu hljóði.
0g nhiirðlr A. P. Jóhannsson, er svo lengi
host6- lrafði Þjónað því starfi gaf ekki
iheiis ^ S°r framvegis, sökum lamaðrar
L, j.U' 1 hans stað var kosinn Grettir
tillÖH annsson ræðismaður, samkvæmt
arnjj U Jonss°n. Þar sem að þáver-
hafðj yara'iféhirðir Sveinn Thorvaldson
htnef ^rSt un<Jna endurkosningu, mælti
^áfni111118^1116^110111 með sera Agii
s, og var hann kosinn i einu hljóði.
^Jarir
°sinn.
Guðmann Levy endur-
sonaIa'ff3ármálaritari. Dr- S. E. Björns-
son' T^r.elíiíi k°st á ser- Arni G- Eggert-
s’ ' •’ Waut kosningu.
Urk°sinnVÖrðUr Öiafur pétursson var end-
Breyting á þingtima
Því máli hafði verið frestað þar til
kosningar væru um garð gengnar.
Fyrst lesið bréf frá Guðm. Jónssyni
frá Húsey, og því næst áskorun frá
deildinni “Esjan”.
Það eru nú nokkur ár síðan að eg bar
þá tillögu upp á þjóðræknisþinginu í
Winnipeg, að breytt væri þingtímanum.
Færði eg þá ástæðu fyrir því, að örðugt
væri fyrir bændur að sækja þingið um
þetta leyti árs. Þessu var fremur fálega
tekið, enda var þá komið að þinglokum.
Þá sagði þáverandi forseti, að ekki væri
þörf á að ræða þetta mál á þessu þingi,
þvi það gerði breytingu á lögum félags-
ins, og yrði þvi ekki afgreitt fyr en á
næsta þingi.
Eg var ekki á næsta þingum, en hef
ekki séð þessu máli hreyft síðan, fyr en
á tveim síðustu þingum. Því var hreyft
í þinglokin 1943 af S. S. Laxdal og 1944
af M. Hjaltalín; en það litur svo út sem
því hafi verði lítill gaumur gefinn, því
ekki sést að það hafi verið tekið til um-
ræðu.
Hvað veldur þessu? Það eru að visu
ekki margir bændur sem sækja þingið
þessi síðustu ár, en orsökin mun helst
vera sú, að þeir eiga ekki heimangengt
um þetta leyti. Það vita allir að febrúar
er oftast kaldasti og snjóþyngsti mán-
uður ársins. Þá er oft örðugt að komast
til járnbrautar fyrir þá sem langt eiga
að sækja, og það hefir oft borið við að
járnbrautaferðir hafa tafist dögum sam-
an um það leyti vegna snjóþyngsla. Nú
mun alstaðar vera svo fáment á sveita-
heimilum alla tima árs, að engu megi
muna frá heimilisstörfum, en verst er
það á vetrum, einkum kringum vötnin
þar sem menn stunda fiskiveiðar. Þetta
hefir farið mjög versnandi siðustu árin,
og er nú orðið svo mannfátt víða, að
heimilin mega engan mann missa degi