Sagnir - 01.06.1993, Qupperneq 23

var það af nauðsyn sem stúlkumar
gerðust vinnukonur. Þær þurftu að
fara ungar að heiman til að létta af
heimiknu. Eitthvað var þó um að
stúlkumar færu í vist til að prófa eitt-
hvað nýtt.48
Það að fara í vist hefur nú varla
verið draumastarf ungra stúlkna, en
þ*r höfðu um fatt annað að velja.
Astu málara fannst leiðinlegt að vera
vinnukona og um eina vinnukonu
sem hún kynntist sagði hún:
Það vakti undmn mína, hvað hún
gat verið kát og að hún skyldi láta
ser lynda að vera vinnukona.
Sjálf var ég döpur og niðurdregin
°g sýnkt og heilagt að hugsa um,
hvemig ég gæti losnað úr vinnu-
konustöðunni.41'
Vinnukonustarfið var enginn dans á
tosum. Vinnan var erfið og mikil, litið
var niður á vinnukonur og sumar
fóm iUa út úr viðskiptum við hús-
hændur sína, urðu óléttar og áttu
erfitt líf fyrir höndum. En ég er
þeirrar trúar að flestar hafi þær sætt
S1g við sitt hlutskipti á einn eða annan
hátt og tekið þvi sem að höndum bar.
Glöð á góðum degi.
Ég varð þeirrar gæfii njótandi að
kynnast langömmu minni og þegar
ég hugsa um ævi hennar núna þá sé
ég það að þar fór mikil og vitur kona.
Hvað æviskeið langömmu minnar
varðar þá var það sérstakt. Lóa var
ekki hin „dæmigerða” vinnukona
sem vann vinnukonustörfin uns hún
var konfin í „ömgga höfn” heldur
varð þetta starf að ævistarfi hennar og
átti hún þess aldrei kost að eiga sitt
eigið heimili með sinni eigin fjöl-
skyldu heldur var hún fyrst um sinn
á flakki milli bæja.Það var ekki fýrr
en hún varð 63 ára, að hún gerðist
ráðskona á bæ einum og hætti að
þvælast milli heimila.
Langamma mín dó í hárri elli á
95. aldursári sínu. Þá var hún orðin
vinnulúin og þreytt eftir langa og
erfiða ævi. En þótt lífsbaráttan hafi
alla tíð verið henni erfið þá var hún
alltaf hress og fyllilega sátt við hlut-
skipti sitt í lífinu og starf sitt innti
hún af hendi af alúð og samviskusemi
í um það bil 70 ár. Hún átti stóran
vinahóp sem heiðruðu hana með nær-
veru sinni á stórafmælum hennar
ásamt því að afkomendunum fjölgaði
óðfluga.
Tilvísanir:
l 'iðtal við Sigríði G. Sigurðardóttur um Ólöfu Gislínu Gísladóttur (1892-1987) tekið af 24
höfundi 27. mars 1993. 25
Vilhjálmur S. Vilhjálmsson: „Steinunn Þórarinsdóttir“. Við sem byggjum þessa borg 26
^ f Endurminningar niu Reykvíkinga. Rv. 1956, 16-18.
Stefanía Ferdínandsdóttir: „Hafnarheimilið um 1890”. Langt inn t liðna tíð. Minn- 27
"Wþcettirfrá 19.öld. Ak. 1952, 174. 28
^ Guðmundur Hjaltason: „Um kjör kvenna”. Norðanfarí. 24( 7-8, 4. feb. 1885). 29
b Ulína Jónasdóttir: Ef Itátí lét i straumnið Héraðsvatna. Minningar, þcettir og brot. Rv. 30
1981, 126. 31
^ Stumpur er efnisbútur.
’ Viötal við Sigríði. 32
8 Vidtal vid Sigríði. 33
Anna Sigurðardóttin Vtnna kvenna á íslandi I 1100 ár. Rv. 1985, 227. 34
10 Viðtal við Sigríði.
^ Guðntundur Hjaltason: Unt kjör kvenna. [án blsj. 35
13 GuðmundurJónsson: Vinnuhjú á 19.öld. Rv. 1981, 30. 36
Aðalheiður Bjamíreðsdóttin „Vinnukona”. Konur skrifa til Iteiðurs Öntiu Sigurðardótt- 37
ur. Rv. 1980, 15. 38
ViðtalviðSigríði. 39
15 v*ötal við Sigriði. 40
16 Viðtal við Sigríði.
18 ,ðl<1'a^K’<Vlr Hjatnfreðsdóttin Vinnukona, 17. 41
Guömundur Jónsson: Vinnuhjú, 57-58. 42
Sigríður Th. Erlendsdóttir: „í vist”. Konnr skrífa til heiðurs Önnu Signrðardóttnr. Rv. 43
'980, 162-163. ' 44
20 Viðtal við Sigríði. 45
22 ’^Snbeiður Davíðsdóttir: Lífsbók Laufeyjar. Rv. 1989, 28. 46
Gisli Ágúst Gunnlaugsson: Því dænríst rétt að vera. Afbrot, refsingar og íslenskt santfé- 47
hé á stðarí hluta 19. aldar. Rv. 1991, 40-41. Sjá einnig Sigríði Ingibjörg Ingadótt- 48
^3 Ur' S°nnar s°&ur- 11A, ritgerð í sagnfneði við HÍ. Haust 1992, 13 [ópr.Hbs] 49
Ragnheiður Davtðsdóttir: Lífsbók Laufeyjar,2t2
Thor Vilhjálmsson: Grámosinn glóir. Rv. 1986, 180.
Lagasafn. Il.bindi. Rv. 1973, 2427.
Guðbjörg Jónsdóttir: Gamlar glœður. Þcvttir úr daglegu líft á Ströndum á siðari liluta
19. aldar. Rv. [1943], 162-163.
Sigríður Ingibjörg Ingadóttir: „Oegta böm". Sagnir 14(1993), 55-56.
Sigurður Guðmundsson: Um búreikninga. Rv. 1895, 85-86.
Bríet Bjamhéðinsdóttir: Fyrirlestur unt hagi og ijettindi kvcnna. Rv. 1888, 37-38.
Guðmundur Hjaltason: Um kjör kvenna. [án bls].
Hermann Jónasson: „Athugasemdir um heimilsstjórn, vinnumennsku og lausa-
mennsku”. Búnaðarrit 2 (1888), 82-84.
Guðmundur Jónsson: Vinnuhjú, 35.
Viðtal við Sigríði.
Gylfi Gröndal: Ásta málari. Endunninningar Ástu Ámadóttur ritaðar eftirfvmdrögum
Itennar sjálfrar og öðmm heimildum. Rv. 1975, 46.
Olína Jónasdóttir: Ef hátt lét í straumnið Héraðsvatna, 90.
Anna Sigurðardóttir : Vinna kvenna, 230-232.
Viðtal við Sigríði. Hér er um að ræða Reykjarvíkurdvöl hennar.
Sigríður Th. Erlendsdóttir : í vist, 164-165.
Helga Halldórsdóttir: „Minningar um Gröndal”. Syrpa. 1(4, maí 1947), 128-131.
Sigríður Th. Erlendsdóttir: Atvinna kventta í Reykjavík 1890-1914. CM ritgerð í
sagnfræði við HÍ. Vorið 1981, 118-123. [ópr Hbs.]
Aðalheiður Bjamfreðsdóttir: Vinnukona, 16-17.
Sigríður Th. Erlendsdóttir: Atvinna kvenna í Reykjavík, 127.
Vilhjálmur S. Vilhjálmsson: Steinunn bórarinsdóttir, 22.
Aðalheiður Bjarfreðsdóttir: Vinnukona, 16.
Vilhjálmur S. Vilhjálmsson: Steinunn bórarinsdóttir, 22.
Sigríður Th. Erlendsdóttir: Atvinna kvenna í Reykjavík, 145.
Ragnheiður Davíðsdóttir: Lífsbók Laufeyjar, 63-64.
Sigríður Th. Erlendsdóttir: I vist, 169.
Gylfi Gröndal: Asta málari, 43.
SAGNIR 21